دلیل بروز یبوست در زمان حاملگی چیست؟

یبوست مشکلی شایع در حاملگی است و حداقل نیمی از زنان حامله دچار آن می شوند.
این مشکل ناشی از فشار رحم در حال بزرگ شدن بر روی رکتوم (راست روده - قسمت انتهایی
روده بزرگ که به مقعد ختم می شود) و اثر هورمون های حاملگی که باعث کاهش انتقال غذا
در دستگاه گوارش می شوند است. قرص آهن می توانند یبوست را بدتر کند.

برای برطرف کردن یبوست چکار باید کرد؟

در زیر روش هایی برای جلوگیری و کاهش یبوست آورده شده است:

• هر روز غذاهای سرشار از فیبر نظیر غلات، نان سبوس دار، و میوه جات و سبزیجات
  تازه بخورید. به صبحانه خود دو قاشق غذاخوری سبوس گندم (که از داروخانه ها می
  توان تهیه کرد) اضافه کنید و پس از آن یک لیوان آب بخورید.
• آب زیاد بنوشید (حداقل 6 تا 8 لیوان در روز). روزی یک لیوان آب میوه، بویژه
  آب آلو بخارا نیز می تواند کمک کننده باشد.
• ورزش کنید. پیاده روی، شنا، دوچرخه ثابت، و یوگا همگی در کاهش یبوست کمک
  کننده بوده و در عین حال به سلامتی و تناسب اندام کمک می کنند.
• به نیاز بدن خود توجه کنید. اگر نیاز به دستشویی رفتن دارید هیچگاه از رفتن
  به دستشویی خودداری نکنید.
• با راهنمایی پزشک از قرص های حاوی فیبر که داروخانه ها بدون نسخه هم می
  فروشند استفاده کنید.

آیا یبوست می تواند تبدیل به مشکلی جدی شود؟

سفت شدن مدفوع و زور زدن می تواند سبب ایجاد یا بدتر شدن هموروئید (بواسیر -
تورم ورید های ناحیه راست روده) شود. هر چند هموروئید بندرت سبب ایجاد مشکلی جدی می
شود و در بیشتر موارد بعد از زایمان برطرف می شود ولی می تواند بسیار دردناک باشد.
در صورتیکه یبوست شدید همراه با درد شکمی داشتید سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

علت تکرر ادرار در زمان حاملگی چیست؟

تکرر ادرار جزو شایعترین علائم اولیه حاملگی است که در حدود هفته ششم حاملگی
شروع می شود. عمده ترین دلیل تکرر ادرار افزایش حجم خون در حاملگی است که سبب
افزایش ادرار می شود. بزرگ شدن رحم در ادامه حاملگی نیز ممکن است سبب فشار بر روی
مثانه و تکرر ادرار شود.

بعضی عقیده دارند که در سه ماهه دوم با رشد رحم به خارج از لگن تکرر ادرار کمتر
می شود ولی تحقیقات شواهدی در این زمینه نشان نداده اند. واقعیت این است که تکرر
ادرار در سه ماهه دوم ممکن است اصلاً کم نشود. در یک مطالعه که در آن زنان حامله
دفعات و حجم ادرار خود را اندازه می گرفتند، محققین دریافتند که هم تعداد دفعات و
هم حجم ادرار در طول حاملگی افزایش می یابد و کاهشی در سه ماهه دوم دیده نمی شود.

چگونه می شود دفعات ادرار کردن را کم کرد؟

سعی کنید چای و قهوه کمتر مصرف کنید زیرا این مواد تا حدی مدر (زیاد کننده
ادرار) هستند. همچنین برای اینکه تعداد دفعات دستشویی رفتن در شب را کم کنید روزها
مقدار زیادی آب بنوشید ولی در ساعات قبل از خواب آب ننوشید. یک راه دیگر این است که
هنگام ادرار کردن کمی به جلو خم شوید تا مثانه کاملاً تخلیه شود. بیشتر از اینها
کار دیگری نمی توان کرد. به قول یکی از مادران "طبیعت به این شکل دارد مادر را به
بیدار شدن های شبانه بعد از بدنیا آمدن کودکش عادت می دهد!"

چه زمانی تکرر ادرار مشکلی جدی محسوب می شود؟

در صورت وجود درد و سوزش هنگام ادرار کردن و یا در صورتیکه بعد از ادرار کردن
همچنان احساس نیاز به دستشویی رفتن دارید به پزشک مراجعه کنید. اینها ممکن است
علائمی از عفونت ادراری باشند. عفونت های ادراری شایعترین عفونت های باکتریال در
زنان حامله هستند و در صورتیکه درمان نشوند می توانند سبب عفونت کلیه و زایمان
زودرس شوند.

آیا "نگه داشتن" ادرار سبب بی اختیاری می شود؟

بسیاری از زنان در طول حامگی دچار "بی اختیاری فشاری" می شوند. در این نوع بی
اختیاری، هنگام سرفه، خنده، عطسه و بلند کردن اجسام سنگین مقداری ادرار از مثانه
خارج می شود. این عارضه در سه ماهه سوم شایعتر است. برای جلوگیری از این عارضه بهتر
است قبل از پر شدن بیش از حد مثانه، به دستشویی بروید.

انجام ورزش های کگل که سبب تقویت عضلات کف لگن می شود نیز می تواند به کاهش بی
اختیاری فشاری کمک کند. بهتر است ورزش های کگل را در اویل حامگل شروع کنید و تا بعد
از زایمان ادامه دهید . (در واقع اگر غیر از زمان حامگلی نیز این ورزش ها را انجام
دهید بسیار مفید خواهد بود.) به خاطر داشته باشید که قبل از شروع ورزش مثانه خود را
تخلیه کنید. در صورت نیاز می توانید از پد نیز استفاده کنید.

تکرر ادرار تا چه زمانی ادامه می یابد؟

تکرر ادرار به فاصلی کوتاهی پس از زایمان برطرف می شود. چند روز اول بعد از
زایمان حجم و دفعات ادرار زیاد می شود زیرا بدن در حال دفع مایعات اضافی است که در
طول حاملگی در بدن جمع شده است. ولی بعد از چند روز وضعیت به حالت زمان قبل از
حاملگی بر می گردد.

1. حتی اگر تغذیه خوبی داشته‌اید رژیم غذائی خود
را متعادل‌تر کنید.

تقریبا" همه بانوان باردار به مقادیر بیشتری پروتئین،
بعضی از انواع ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند اسید فولیک و آهن و کالری برای دریافت
انرژی نیاز دارند. غذاهای آماده را محدود کنید زیرا آنها فقط حاوی مقادیر زیادی
کالری بدون ارزش غذائی هستند.

به خاطر داشته باشید که معنای بهتر خوردن همیشه
بیشترخوردن نیست. شاید تعجب کنید اما شما فقط روزانه به 300 کالری بیشتر از قبل
نیاز دارید یعنی در کل 2500 کالری روزانه. خیلی راحتتر از آن چیزی که فکر می کنید
این 300 کالری اضافه به بدن شما می رسد.

2. از خوردن گوشت و ماهی خام و پنیرهای نرم
بپرهیزید.

مطلقا" به غذاهای دریائی خام مثل سوشی خام یا صدف
نزدیک نشوید. همچنین از شیر پاستوریزه نشده، پنیرهائی مانند کامبرت و فتا، گوشتهای
کم پخته شده یا خام پرهیز کنید. بعضی از انواع ماهی شامل متیل جیوه می باشند ترکیبی
که به نظر می رسد در دوز بالا برای مغز در حال رشد جنین و فرزند شما خطرناک است.
توصیه این است که مصرف ماهی تن و نیز انواع کنسرو ماهی را به 340 گرم (معادل دو
وعده) در هفته محدود کنید. در ضمن مراقب نظافت آشپزخانه‌تان باشید. همه موارد بالا
می توانند منبع باکتری بوده و به فرزند متولد نشده شما آسیب برسانند.

نوشیدن الکل در زمان حاملگی می تواند باعث آسیبهای
فیزیکی، اختلالات یادگیری و مشکلات احساسی در فرزند شما شود. بنابراین تعداد زیادی
از متخصصین توصیه می کنند که در تمام دوران بارداری از خوردن مشروبات الکی خودداری
کنید.

همچنین شما باید از خوردن نوشیدنی‌های کافئین دار تا
حد امکان بپرهیزید. ممکن است که تحمل این روشهای تغذیه‌ای درماههای اول برای شما
خیلی ناخوشایند و سخت باشد اما توجه داشته باشید که بعضی از مطالعات نشان داده اند
که دریافت بیش از 4 فنجان قهوه در روز می تواند باعث سقط، وزن کم نوزاد و حتی مرده
زائی شود. کافئین در چای، کولاها، شکلات و نوشیدنی های غیر الکلی و کاکائو نیز وجود
دارد. به جای اینها دم کرده های بدون کافئین بیاشامید. البته بهترین روش این است که
از نوشیدنیهای سالمتر مثل شیر کم چربی، آب میوه های خالص و یا یک لیوان آب با چند
قطره لیمو استفاده کنید.

3. از قرص های ویتامین و مواد معدنی استفاده
کنید.

در یک دنیای ایده آل و کامل، بدون وجود تهوع‌های
صبحگاهی و ویارهای شدید، یک برنامه غذائی خوب و کامل باید شامل کلیه موادی باشد که
شما در دوران بارداری به آن نیاز دارید. اما در دنیای واقعی ما، دریافت قرص‌های
ویتامین به همراه مواد معدنی می تواند تضمین‌کننده این باشد که شما همه مواد غذائی
مورد نیاز خود را دریافت می‌کنید. مطمئن شوید که داروی شما حاوی 600 تا 800
میکروگرم اسید فولیک است زیرا کمبود این ویتامین گروه B‌ می
تواند باعث نقایصی در لوله عصبی جنین مانند اسپاینا بیفیدا شود. در ماههای بعد شما
معمولا احتیاج به دریافت آهن و کلسیم خواهید داشت تا مطمئن شوید که مقادیر مورد
نیاز از این مواد را دریافت می‌کنید.

افرادی که رژیم گیاهخواری داشته و یا مشکل پزشکی خاصی
مانند دیابت، دیابت حاملگی، کم خونی و سابقه تولد نوزاد با وزن پایین را دارند باید
با پزشک‌شان در مورد نوع ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز خود مشورت کنند.

همواره به خاطر داشته باشید که بیشتر همیشه بهتر
نیست. از خوردن مقادیر زیاد ویتامین ها و مواد معدنی بپرهیزید زیرا این عمل می
تواند به فرزند در حال رشد شما آسیب بزند.

4. در دوران حاملگی رژیم نگیرید.

رژیم گرفتن در دوران حاملگی به شدت برای شما و
جنین‌تان خطرناک است. بسیاری از رژیم های کاهش وزن همراه با کاهش دریافت آهن، اسید
فولیک و بسیاری از ویتامینها و مواد معدنی مورد نیاز می باشد. به یاد داشته باشید
که افزایش وزن یکی از نشانه های مهم حاملگی طبیعی است. احتمال به دنیا آوردن نوزاد
سالم در بانوانی که خوب غذا خورده و افزایش وزن طبیعی دارند بیشتر است. بنابراین
اگر شما با خوردن غذاهای تازه و سالم و مقوی در حال اضافه کردن وزن هستید نگران
نشوید، شما باز هم بزرگتر و چاق تر خواهید شد.

5. توجه داشته باشید که به تدریج افزایش وزن پیدا
کنید.

به طور کلی، اگر وزن شما پیش از حاملگی مناسب بوده
شما باید بین 11تا 15 کیلو گرم اضافه وزن پیدا کنید. اگر شما کمی کمبود وزن داشته
اید می توانید قدری بیشتر مثلا 5/12 تا 18کیلوگرم وزن اضافه کنید و اگر وزنتان بالا
بوده باید قدری کمتر و بین 7 تا 5/11 کیلوگرم وزن اضافه کنید. اگر شما کوتاه قد
هستید (157 سانتیمتر و یا کمتر) یا در دوران نوجوانی هستید و یا بیشتر از یک جنین
دارید باید در مورد افزایش وزن مناسب با پزشک خود مشورت کنید. این که چه زمانی
افزایش وزن پیدا کنید تقریبا" به اندازه میزان آن مهم است. کمترین اضافه وزن باید
در سه ماهه اول باشد، بین 900 گرم ت 2 کیلو، و بعد به تدریج وزن شما اضافه‌تر
شود؛ بیشترین اضافه وزن باید در سه ماهه آخر یعنی زمانی که جنین بیشترین رشد را
دارد، اتفاق بیافتد، حدود 450 گرم در هر هفته.

6. هر چهار ساعت یک بار، یک غذای کم حجم میل
کنید.

حتی اگر شما سیر باشید ممکن است فرزند‌تان گرسنه
باشد؛ بنابراین سعی کنید که هر 4 ساعت یک بار چیزی میل کنید. اگر ویار دارید یا
حالت تهوع یا سوزش سر دل یا سوء هاضمه، خواهید دید که دریافت 5 یا 6 وعده غذا با
حجم کم بسیار قابل تحمل‌تر است تا خوردن سه وعده غذای پر حجم. هیچ کدام از وعده های
غذائی خود را حذف نکنید، ممکن است که شما گرسنه نباشید اما فرزند شما مرتبا به مواد
غذائی نیاز دارد.

7. گاهی با خوردن مواد شیرین مورد علاقه تان از
خودتان پذیرائی کنید.

اگر چه غذاهای فرآوری شده و میان وعده های بسته بندی
شده موجود در بازار و دسرهای شیرین نباید جزو مواد غذائی همیشگی شما باشند، اما این
دلیل نمی شود که در دوران بارداری از همه خوراکیهای مورد علاقه خود چشم‌پوشی کنید.
بعضی از جایگزین‌های خوب در این مورد می تواند شامل: یک دسر موزی، شربت بدون چربی و
یخ زده میوه ها و یا ماستی که با بیسکویت مخلوط شده است باشد. اما یادتان باشد که
اگر تسیلم وسوسه شدید و گاهی شیرینی، کیک و یا چیز مشابهی خوردید خودتان را سرزنش
نکنید چون مقدار کمی کیک یا شیرینی اصلا به شما و فرزندتان صدمه نمی زند.

استراحت مطلق چیست؟

تقریباً از هر 5 خانم باردار در آمریکا به یک نفر در طول دوران
بارداری استراحت مطلق تجویز می شود. این بدان معناست که پزشک توصیه می‌کند که اکثر
اوقات یا تمام اوقات روز را باید در بستر بماند. استراحت مطلق ممکن است از چند روز
تا چند ماه طول بکشد. در صورتی که شما واقعاً خسته و بی انرژی باشید استراحت مطلق
توصیه خوبی است ولی اکثر خانم های باردار بعد از چند روز از این کار ناراحت و
ناراضی می شوند و اگر چند روز استراحت تبدیل به چند هفته شود بیش از آنکه جنبه
استراحت داشته باشد حالت شکنجه خواهد داشت.

آیا استراحت مطلق بدین معناست که شما باید تمام مدت در رختخواب باشید؟

این مسئله بستگی به عوامل زیادی دارد. برای استراحت مطلق تعریف استانداردی وجود
ندارد بنابراین به تشخیص پزشک بستگی خواهد داشت. به طور کلی، استراحت مطلق یعنی
اینکه شما 24 ساعت شبانه روز را در رختخواب بمانید و فقط برای رفتن به دستشوئی از
جا برخیزید (و حتی بعضی از خانمها از پوشکهای مخصوص استفاده می کنند). پزشک به شما
توصیه خواهد کرد که اکثر ساعات بر یک پهلو بخوابید زیرا فشار رحم از روی ورید اجوف
تحتانی که خون را از قسمت پائین بدن به قلب می رساند برداشته می شود.

بعضی از پزشکان انواع دیگری از استراحت را که تا این اندازه شدید نیست توصیه می
کنند. مثلاً شما می توانید در منزل بمانید و در رختخواب استراحت کنید و گاهی نیز
بیرون رفته و البته با اتومبیل به گردش بپردازید (معمولاً فقط برای مراجعه به پزشک)
و در منزل نیز غذا بپزید و دوش بگیرید. حتی ممکن است به شما توصیه شود که کمی از
فعالیتهای خود بکاهید و فقط چند ساعت در روز در رختخواب بمانید.

چرا استراحت مطلق توصیه می شود؟

از چندین دهه قبل تا کنون، استراحت مطلق در بسیاری از عوارض بارداری
توصیه می شود. بارداریهای دو یا چند قلوئی و مواردی که در آن احتمال
زایمان زودرس می رود (نظیر نارسایی دهانه رحم)، شایعترین مواردی هستند که
استراحت مطلق در آنها تجویز می شود. همچنین اگر پزشک به عدم رشد صحیح جنین
مشکوک باشد (محدودیت رشد در داخل رحم) و یا جفت سرراهی (قرار گرفتن جفت در
قسمت پائین رحم و یا در دهانه رحم) وجود داشته باشد، استراحت مطلق تجویز
خواهد کرد. و بالاخره اگر افزایش فشار خون بارداری یا پره اکلامپسی خفیف
وجود داشته باشد به شما توصیه می شود که در منزل در رختخواب بمانید تا
فشار خون تحت کنترل درآید.

در رابطه با مفید بودن استراحت مطلق مطالعات بسیار کمی انجام گرفته است بنابراین
مشخص نیست که استراحت مطلق در بسیاری از موارد فایده ای داشته باشد. تا امروز
اطلاعات کافی جهت تایید یا رد مزایای استراحت در جفت سرراهی، افزایش خفیف فشار خون
بارداری یا پره اکلامپسی، نارسائی دهانه رحم، و یا احتمال زایمان زودرس در بارداری
های تک قلو در دست نیست. از طرف دیگر، بسیاری از مطالعات مزایای استراحت مطلق در
بیمارستان را درمورد بارداریهای دوقلو مورد بررسی قرار داده اند و هیچکدام به این
نتیجه نرسیده اند که این عمل خطر زایمان زودرس را می کاهد. در حقیقت در یک مطالعه
حتی نشان داده شد که استراحت مطلق در بیمارستان خطر زایمان زودرس را افزایش می دهد.
(متاسفانه تاکنون مطالعه خوبی در مورد استراحت مطلق در منزل برای بارداری‌های دوقلو
انجام نگرفته است). تنها یک مطالعه کوچک تا به امروز تاثیر استراحت مطلق را در
محدودیت رشد در داخل رحم مورد بررسی قرار داده است و به این نتیجه رسیده است که به
نظر نمی رسد استراحت مطلق کمکی به این امر بکند.

در این زمینه مطالعات علمی بیشتری لازم است. در عین حال کارشناسان در مورد زنان
و چگونگی استراحت مطلق اختلاف نظر دارند. بسیاری از پزشکان معتقدند که تا زمانی که
شواهد کافی بر علیه استراحت مطلق وجود ندارد، امتحان آن ارزشمند است. بعضی دیگر
معتقدند که استراحت مطلق خود می تواند دارای آثار منفی باشد و نباید آن را به
خانمها توصیه نمود مگر آنکه مطمئن باشید فواید آن بیش از ضررش است. این پزشکان بر
این عقیده اند که استراحت مطلق باید در موارد بسیار محدودی تجویز شود ودر بسیاری از
موارد تنها کافی است خانم ها از فعالیت خود بکاهند، شغل خود را رها کنند، از بلند
کردن اشیاء سنگین و یا ایستادن به مدت طولانی بپرهیزند، و فقط روزی چند ساعت در
رختخواب استراحت کنند.

درچه مواردی استراحت مطلق مضر است؟

استراحت در رختخواب ممکن است به سلامت شما لطمه وارد کند. استراحت مطلق به مدت
طولانی خطر تشکیل لخته را افزایش می‌دهد. (در بعضی شرایط ممکن است حتی هپارین برای
پیشگیری از تشکیل لخته تجویز شود. به علاوه، از آنجایی که شما از عضلات، قلب و ریه
هایتان به اندازه کافی استفاده نمی کنید، توان و نیروی خود را تا حد زیادی از دست
می دهید وخیلی زود خسته می شوید.

بی خوابی از دیگر عوارض استراحت مطلق است. تغییرات متابولیسم، از دست رفتن توده
استخوانی، به وجود آمدن انواع دردها، احساس بی حوصلگی و تنهایی به سلامت روانی شما
آسیب وارد می کند. وقتی رفته رفته دوران استراحت مطلق به سر می رسد هفته ها طول می
کشد تا نیروی شما بازگردد و این امر نگهداری از نوزاد را مشکل می سازد.

زندگی محدود به بستر می تواند کابوس و خسران مالی به شما و خانواده تان وارد
سازد. ممکن است شما مجبور شوید قبل از زمانی که پیش بینی کرده بودید شغلتان را ترک
کنید و یا کسی را استخدام کنید که از کودکانتان مراقبت کند. هنگام استراحت مطلق
باید یک نفر 24 ساعته در خدمت شما باشد تا غذا و سایر مایحتاج را به شما برساند.

بسیاری از زنان نگرانند چون فکر می کنند اگر اتفاق جدی یا مهمی در
طول بارداری رخ دهد، متوجه آن نخواهند شد یا نمی دانند در چه شرایطی باید بطور
اورژانس با پزشک یا مامای خود تماس بگیرند. برای اغلب زنان در طول بارداری مشکل جدی
پیش نمی آید با این حال اگر شما هم در این مورد نگران هستید، فهرست نشانه های مهم
زیر را مطالعه کنید. برخی از موارد ممکن است حالت اورژانس داشته یا نداشته باشد و
این بستگی به مجموع شرایط شما اعم از سن بارداری، سابقه سلامت و بیماری و سایر
علائم احتمالی دارد. از سوی دیگر ممکن است شما دچار وضعیتی باشد که در این فهرست
نیامده ولی بنا به شرایط خاص شما و میزان درد یا ناراحتی که تحمل می کنید لازم باشد
که با پزشکتان تماس بگیرید.

علائم زیر می تواند راهنمای خوبی باشد، آنها را به خاطر بسپارید و
اگر هر یک از نشانه های زیر در شما ظاهر شد با پزشک خود تماس بگیرید:

• تغییر شدید در حرکات معمولی جنین
  که ممکن است بصورت افزایش یا کاهش تعداد لگد زدن یا حتی عدم وجود حرکت جنینی
  باشد. در این مورد می توانید از پزشک خود سوال کنید که آیا لازم است حرکات جنین
  را بشمارید. اگر شرایط خاصی داشته باشید حتما به شما توصیه می شود که این کار
  را در خانه یا بصورت یک تست در دوران بارداری انجام دهید.
• درد یا حساس بودن شدید و مداوم
  در ناحیه شکم
• خونریزی از واژن یا لکه بینی
• افزایش یا تغییر در ترشحات واژن
  که ممکن است به شکلهای مختلف مانند آبکی، موکوسی (ترشحات غلیظ و چسبناک) یا
  خونی (صورتی رنگ یا خونابه) باشد. البته بعد از هفته 37 چنین علائمی ممکن است
  طبیعی بوده و نشاندهنده قریب الوقوع زایمان خواهد بود.
• فشار در ناحیه لگن (مانند
  اینکه بچه می خواهد بیرون بیاید)، درد در قسمت پایین کمر (بخصوص اگر سابقه آنرا
  نداشته باشید و برایتان جدید باشد)، کرامپ و گرفتگی یا دردهای شکمی مانند آنچه
  در دوران قاعدگی ممکن است تجربه کرده باشید، یا بیش از4 انقباض در ساعت (حتی
  اگر دردناک نبوده و به نظر خیلی جدی نمی آیند. تمام این علائم قبل از هفته 37
  جدی بوده و ممکن است نشاندهنده زایمان زودرس یا پیش از موعد در شما باشند.
• سوزش یا درد هنگام ادرار کردن،
  کاهش و یا بند آمدن ادرار
• استفراغ مداوم یا شدید بصورت عدم
  تحمل غذاها و مایعات، یا هر استفراغی که همراه با تب و درد باشد.
• لرز یا تب بیش از 8/37 درجه
  سانتیگراد و بیشتر
• اختلال بینایی مانند دوبینی،
  تاری دید، دیدن جرقه یا نقاط نورانی در میدان دید
• سردرد شدید یا مداومی که بهبود
  پیدا نمی کند، یا هر سردردی که با تاری دید، اختلال تکلم یا بیحسی در اعضا
  همراه باشد.
• هر گونه تورم صورت یا پف آلودگی
  اطراف چشمها، تورم بیش از معمول در دستها و انگشتان، تورم شدید و ناگهانی در
  ناحیه قوزک پا، یا افزایش ناگهانی وزن (بیش از 1.8 کیلوگرم در هفته)
• گرفتگی شدید یا مداوم پا یا
  عضلات پشت ساق بطوریکه اگر مچ پا را به جلو خم کنید و انگشت شست پا را بسمت نوک
  بینی ببرید بهبودی حاصل نشود،یا زمانیکه در حال حرکت باشید این اتفاق بیافتد،
  یا یک پا بطور واضح بیش از پای دیگر متورم شود.
• ضربه مستقیم به شکم، سقوط از
  ارتفاع یا تصادف با اتومبیل که شما را نگران سلامتی جنین کند.
• غش کردن، گیجی مکرر، افزایش
  ضربان قلب یا طپش قلب
• اشکال در تنفس، سرفه و خلط خونی،
  درد در قفسه سینه
• یبوست شدید همراه با درد شکم یا
  اسهالی که بیش از 24 ساعت طول بکشد.
• خارش مداوم و شدید در دستها،
  پاها، کف دست و پا، یا احساس خارش در کل بدن
• هر مشکل یا بیماری که در حالت
  غیر از حاملگی هم با پزشک خود تماس می گرفتید مانند وخیم شدن آسم یا سرماخوردگی
  که به جای بهبودی رو به وخامت می رود. در صورت بروز هر یک از این موارد در
  بارداری بهتر است زودتر از آنچه بطور معمول با پزشک یا اورژانس تماس می گرفتید
  عمل کنید.

اگر از میزان جدی بودن مشکل خود اطمینان ندارید و در عین حال مثل
همیشه نیستید و در مجموع احساس ناراحتی می کنید، به غریزه خود اعتماد کنید و با
پزشک یا متخصص خود تماس بگیرید. او به چنین تماسهایی عادت دارد. اگر مشکل جدی وجود
داشته باشد می توانید به موقع در مورد آن اقدام کنید و اگر نه، زودتر مطمئن و آسوده
می شوید.

بدن شما در طول بارداری بقدری سریع تغییر می کند که گاهی برای شما
سخت است که بدانید آنچه تجربه می کنید در واقع یک اتفاق عادی است. با این حال به
خودتان و فرزندتان لطف کرده و هر علامت مشکوکی را چک کنید