زایمان در زنان مختلف متفاوت است و تعیین زمان دقیق آن واقعا ممکن
نیست. زایمان را بیشتر باید یک فرآیند دانست نه یک اتفاق سریع؛ فرآیندی که
در آن تغییرات متعدد فیزیولوژیکی در بدن شما دست به دست هم می‌دهند تا
کودک را به دنیا بیاورند. اگر واقعا زمان زایمان شما فرارسیده باشد یک یا
چند مورد از پنج مورد زیر اتفاق خواهد افتاد:

• دهانه رحم شما هرچه بیشتر نازک و نرم می‌شود (که به آن
  افاسمان یا Effacement می‌گویند) همچنین تا ده سانتی‌متر بزرگ و متسع
  می‌شود (که به آن دیلاتاسیون یا Dilatation می گویند).
• انقباضاتی
  به صورت منظم رُخ می‌دهند که فاصل? زمانی بین آنها به تدریج کمتر می‌شود،
  مدت زمان هر کدام افزایش پیدا می‌کند و شدت آنها نیز به تدریج زیادتر
  می‌شود.
• شما ممکن است کمردرد مداوم داشته باشد که غالبا همراه با احساس گرفتگی عضلانی است؛ مشابه آنچه قبل از قاعدگی احساس می‌شود.
• ممکن
  است "نمایش خونی" یا Bloody Show داشته باشید: یک ماد? موکوسی یا لزج مایل
  به قهوه‌ای یا خونابه ای از شما خارج می‌شود. اگر این پلاگ موکوسی یا
  مخاطی که دهان? رحم را می‌بندد از رحم شما خارج شود زایمان ممکن است بسیار
  نزدیک باشد، یا ممکن است هنوز چند روز با زایمان فاصله داشته باشید. به هر
  حال این اتفاق می‌تواند نشانه‌ای بر این مطلب باشد که بدن شما در حال طی
  کردن روند طبیعی خود برای زایمان است.
• کیسه آب شما پاره می‌شود؛ البته این اتفاق در صورتی نشاندهنده نزدیک بودن زایمان است که همراه با بروز انقباضات باشد.

چه زمانی باید با دکتر یا مامای خود تماس بگیرم؟

احتمالا شما و ماما یا پزشکتان دربار? اینکه وقتی زمان زایمان فرا می
رسد، چه باید بکنید، صحبت کرده‌اید. اما اگر فکر می‌کنید زمان آن فرا
رسیده است خجالت نکشید و زنگ بزنید. پزشکها و ماماها به این قضیه عادت
دارند! خانمهایی که شک دارند زمان زایمانشان فرارسیده است یا کسانی که به
راهنمایی‌شان نیاز دارند دائماً به آنها زنگ می‌زنند؛ در واقع این قضیه
بخشی از شغل آنهاست. واقعیت این است که پزشک یا ماما می‌تواند از روی لحن
صدای شما و حرفهایی که می‌زنید چیزهای زیادی را بفهمد و به شما بگوید چه
باید بکنید؛ پس مکالم? تلفنی واقعا می‌تواند به شما کمک کند. پزشک شما
می‌خواهد بداند که انقباضات با چه فاصل? زمانی از هم رُخ می‌دهند، آیا
می‌توانید در زمانی که یکی از این انقباضات را تحمل می‌کنید حرف بزنید یا
نه و یا دیگر نشانه‌های احتمالی را نیز بفهمد.

اگر کیسه آب شما پاره شد یا اگر شک دارید که مایع آمنیوتیک از شما خارج
می‌شود با پزشک یا مامای خود صحبت کنید. او همچنین از شما خواهد پرسید که
این اتفاق چه زمانی افتاده است و مایع یا ترشحاتی که دیده‌اید چه رنگی
بوده است. همچنین اگر یکی از موارد زیر اتفاق افتاده است حتما به او
بگویید:

اگر تحرک کودک کمتر شده است؛

اگر خونریزی واژن دارید (مگر اینکه صرفاً کمی مخاط خونی دیده باشید)؛

و اگر تب، سردردهای شدید، تغییر بینایی یا درد شکمی دارید.

اگر مورد دیگری هم هست که شما را نگران می‌کند می توانید با ماما یا پزشک خود در میان بگذارید.

در ابتدای شروع درد زایمان چه کار باید بکنم؟

در این زمان نوشیدن مقادیر زیادی از مایعات حائز اهمیت است. به صورت
متناوب بنشینید و راه بروید یا یک دوش گرم بگیرید تا دردهای شما را آرام
کند و اگر می‌توانید کمی استراحت کنید تا برای زایمان آماده شوید.

آیا ممکن است انقباضاتی رُخ بدهند اما در واقع هنوز زمان زایمان فرا نرسیده باشد؟

بله. در مواردی ممکن است درد زایمان به صورت کاذب رُخ دهد. در این
مواقع دهان? رحم شما بزرگ و متسع نمی شود (پزشک یا ماما می‌تواند با
معاینه این مطلب را تشخیص دهد)، انقباضها نامنظم بوده و شدت آنها زیاد نمی
شود و دردهایی که در شکم یا پشت خود احساس می‌کنید با یک دوش گرم یا ماساژ
به سادگی برطرف شوند.

آیا می‌توانم تشخیص دهم که زایمان به زودی رُخ خواهد داد؟

ممکن است. هرچند شاید شما از جمله زنان خوشبختی باشید که هیچ کدام از
اتفاقات مهمی را که در درون بدنتان رُخ می‌دهد متوجه نشوید اما بدن شما از
یک ماه پیش از زایمان برای این فرآیند آماده می‌شود. در برخی از خانمها
هنگامی که زمان زایمان واقعی فرا می‌رسد دهان? رحم از قبل متسع و نازک شده
است.

دیگر نشانه‌های زایمان شامل موارد زیر می‌شوند:

• کاهش درد (هنگامی که سر کودک به طرف جایی در لگن که برای زایمان مناسب است حرکت می‌کند)
• افزایش ترشحات واژن
• بروز نمایش خونیBloody Show)): ترشحات مایل به قهوه‌ای یا خونابه ای
• انقباضهای برکستون هیکس( Braxton Hicks ):که با فاصل? زمانی کمتر و با شدت بیشتر رُخ می دهند.

زایمان به سه مرحله کلی تقسیم می شود :

• مرحله اول که دردهای زایمانی شروع شده و پیشرفت می کند تا رحم آماده خروج نوزاد شود.
• مرحله دوم که در آن خروج نوزاد و تولد اتفاق می افتد.
• مرحله سوم که جفت خارج می شود.

مرحله اول یا دردهای زایمانی

در این مرحله با شروع انقباضات رحمی، گردن رحم تدریجا نرم و منبسط می
شود تا به10 cm برسد. این مرحله خود به مراحل سه گانه فاز ابتدایی، فاز
اکتیو و فاز انتقالی تقسیم می شود.

فاز ابتدایی

فاز ابتدایی فازی است که در آن رحم به صورت منظم منقبض می شود. این
انقباضات بر خلاف انقباضات براکستون هیکز که نا منظم و بی درد هستند، به
تدریج دردناک می شوند.

ریتم و سرعت زایمان در هر خانم باردار ممکن است خصوصیات مخصوص به خود
را داشته باشد. بعضی ها حتی متوجه انقباضات اولیه نیز نمی شوند در حالیکه
دهانه رحم چندین سانتیمتر باز شده است. وقتی که گردن رحم شروع به باز شدن
می کند، وضعیت آن در لگن تغییر می کند و به سمت جلو آمده و نرم می شود.
برای اینکه بتوانید تفاوت این دو را بهتر درک کنید نوک بینی خود را لمس
کنید، سفت و عضلانی است؛ حالا لبهای خود را لمس کنید، نرم و شل است.
سرویکس یا گردن رحم از حالت سفت به حالت شل در می آید.

چه می توان کرد؟

شما می توانید در خانه چرخی بزنید، برای قدم زدن بیرون روید، یک فیلم
تماشا کنید، یک حمام گرم بگیرید. چرت بزنید یا استراحت کنید.. تنقلات میل
کنید؛ خوراکی های غنی از کربوهیدرات بهترین انتخاب هستند. اگر انقباضات
دردناک است، ماساژ و تکنیک های آرامش بخشی و دوش آب گرم مفید واقع می
شوند.

فاز فعال

ماما ها و پزشکان فاز فعال را مرحله ای می دانند که در آن سرویکس باز
شده و انقباضات شما نزدیک به هم و قوی تر شده اند. سرانجام فواصل سه یا
چهار دقیقه ای به فواصل 60 تا 90 ثانیه می رسند و انقباضات شدید می شوند.

چه می توان کرد؟

زمانی که رفتن به بیمارستان یا زایشگاه از ماندن در خانه بهتر به نظر
می رسد، موقع عزیمت است. اگر در خانه زایمان می کنید به مامای خود اطلاع
دهید. انقباضات پشت سر هم می آیند، وضعیت های مختلف را امتحان کنید تا
ببینید در چه وضعیتی احساس راحتی بیشتری می کنید. تمرین تنفس و تکنیکهای
آرامش بخشی در این مواقع مفیدند.

توجه کنید که می توانید یک دوش آب گرم بگیرید که برای کاهش درد بسیار
مفید است و همچنین زایمان را سرعت می بخشد. حتی می توانید زایمان در وان
آب را انتخاب کنید.

گاهی اتفاق می افتد که در طی زایمان باز شدن سرویکس کند شده یا متوقف
می شود. در این هنگام قدم زدن، ماساژ و حتی گریه کردن کمک می کند که
اضطراب عاطفی از بین رفته و جریان زایمان سریع تر شود. اگر کیسه اب پاره
نشده باشد، ماما با پاره کردن کیسه آب، پروسه زایمان را سرعت می بخشد. می
توان از مسکن ها و بی حسی های نخاعی هم استفاده کرد.

فاز انتقالی یا مرحله گذر

طی این فاز سرویکس از 8 تا 10 سانتیمتر باز می شود. هر بار که انقباض
زایمانی شروع می شود 1 تا یک و نیم دقیقه به طول می انجامد و تقریبا هر 3
دقیقه تکرار می شوند. این مرحله معمولا دوره سختی از مراحل زایمانی است.

چه می توان کرد؟

زایمان بسیار نزدیک است. وضعیت راحتی را برای خود انتخاب کنید. در
فواصل انقباضات آرام باشید. تنفس خود را منظم کنید، از بینی نفس بکشید و
از دهان بیرون دهید. اشکالی ندارد اگر بخواهید برای تحمل بهتر درد فریاد
بزنید.

مرحله دوم یا تولد نوزاد

در این فاز رحم نوزاد را به بیرون می راند تا از کانال زایمانی یا همان
واژن به دنیای بیرون بیاید. در این هنگام همراه انقباضات، شما سر نوزاد را
بین پاهای خود حس می کنید. در ابتدای انقباض، نوزاد به بیرون رانده شده و
انتهای انقباض کمی به داخل کشیده می شود. وقتی سر نوزاد در واژن قرار می
گیرد، ماما از شما می خواهد که کمتر فشار بیاورید تا نوزاد به آرامی بیرون
آید و ریسک پارگی در شما کمتر شود. اگر شما قبلا زایمان کرده باشید این
فاز برای شما 5 تا 10 دقیقه طول می کشد. اگر زایمان اول شما باشد این فاز
ممکن است ساعتها طول بکشد.

چه می توان کرد؟

به بدن خود توجه کنید. وقتی قدرت دارید زور بزنید. سعی کنید هنگام فشار
آوردن نفس خود را حبس نکنید. در هر انقباض چندین بار زور بزنید. از کشش
زمین استفاده کنید، ایستاده یا در حالت چمباتمه قرار بگیرید. اگر خیلی
خسته شده اید، به پهلوی چپ بخوابید. اگر بی حسی نخاعی دارید، ماما به شما
می گوید که چه زمانی زور بزنید. احتمالا وی توصیه خواهد کرد تا زمان دیده
شدن سر نوزاد زور نزنید.

مرحله سوم یا خروج جفت

شروع این فاز از زمانی است که نوزاد بطور کامل بیرون آمده و در این فاز
جفت بیرون می آید. جفت سیستم حمایتی جنین است که مسئول رساندن مواد مغذی
به جنین و دفع مواد زائد از آن می باشد. پس از اتمام مرحله تولد نوزاد،
انقباضات تا مدت کمی ادامه می یابد . خروج کامل جفت و ضمائم بیش از 5 تا
10 دقیقه طول می کشد.

چه می توان کرد؟

شما احتمالا این فاز را حس نمی کنید چون تمام توجه شما به نوزاد معطوف
است. گذاشتن نوزاد روی قفسه سینه سبب ترشح هورمونهایی می شود که به جدا
شدن جفت از رحم کمک می کنند. در این هنگام شما یا بسیار ضعف داشته و یا
بسیار هیجان زده هستید. بعضی از مادران به علت زایمان طولانی و دردناک
قادر به توجه کافی به نوزاد نیستند. بیشتر خانمها در این مرحله نیاز به
استراحت و تغذیه مناسب دارند.

حال نوزاد خود را تحسین می کنید. دستها و پاهای او را بررسی می کنید.
او را در بغل می گیرید. اگر می خواهید نوزاد را با شیر خود تغذیه کنید از
همین الان شروع کنید. تعجب نکنید اگر نوزاد تمایلی نشان نمی دهد. اگر حتی
او را به سینه تان بفشارید کافیست و او خیلی زود به خوردن شیر تمایل پیدا
می کند.

چرا نوزاد شما نیاز به پایش دارد ؟

گاهی زایمان برای مادر و نوزاد سخت و پر استرس است. هنگام انقباضات
رحم، نوزاد به شدت فشرده می شود و ممکن است جریان خون از جفت به جنین مختل
شود. بیشتر نوزادان با این شرایط به خوبی کنار می آیند. اما بعضی از
نوزادان خصوصا آنها که در رحم مادر رشد خوب و کافی نداشتند و یا نوزادان
مادران مبتلا به فشار خون، نمی توانند به خوبی با این استرسها مقابله
کنند. ماما در طول مدت زایمان به صدای قلب جنین گوش می دهد تا تشخیص دهد
آیا نوزاد به خوبی از پس استرسهای زایمان بر می آید یا خیر؟ اگر نوزاد به
شدت تحت استرس قرار گیرد و مثلا ضربان قلب وی مختل شود، ممکن است روش
سزارین توصیه و انجام شود.

ارزیابی دوره ای و متناوب سلامت جنین

در طول دوران بارداری، در هر جلسه مراقبت های بارداری، پزشک یا مامای
شما به صدای قلب جنین گوش می دهد. آنها ممکن است برای این کار از گوشی
مخصوص مامایی (که شبیه به یک شیپور کوچک بنام گوشی Pinard است) و یا از
نوعی دستگاه داپلر ساده (بنام Sonicaid) استفاده کنند. اگر از سونی-کِید
استفاده شود، شما و سایر افراد حاضر در اطاق معاینه نیز می توانید صدای
قلب جنین را بشنوید؛ که بیشتر شبیه به چهار نعل تاختن اسب است.

در حین زایمان هم به همین ترتیب از گوشی پینارد یا دستگاه سونی – کِید
استفاده می شود. این ارزیابی ساده هیچ مشکل یا محدودیتی را برای شما ایجاد
نخواهد کرد، جز اینکه در طول زمان انجام آن باید بیحرکت باشید. در طول فاز
اولیه زایمان، ماما تقریبا هر 15 دقیقه وضعیت سلامت جنین شما را با شنیدن
صدای قلب وی ارزیابی می کند و در فاز زور زدن این فواصل به 5 دقیقه تقلیل
می یابد. به این روش پایش سلامت قلب جنین در طول زایمان "سمع متناوب" می
گویند.

متخصصین معتقدند که برای خانمهای باردار سالم و در بارداری های غیر
خطرناک، همین روش سمع متناوب در ارزیابی سلامت جنین در حین زایمان کافی
است. اما در حاملگی های پر خطر، انجام "پایش الکترونیک جنینی" توصیه می
شود.

پایش الکترونیک جنینی چیست؟

احتمالا هنگامی که دچار مشکلات زیر باشید، انجام پایش مداوم الکترونیکی به شما توصیه خواهد شد:

• پره اکلامپسی
• دیابت
• بیماری قلبی
• عفونت جدی مجرای ادراری یا واژن در حین حاملگی
• بی حسی نخاعی
• خون ریزی واژینال درست قبل از زایمان
• استفاده از اکسی توسین برای سرعت بخشیدن یا القای زایمان
• حاملگی دو یا چند قلو
• تولد فرزند قبلی با روش سزارین (سابقه سزارین)
• تولد نوزاد قبل از هفته 37 حاملگی (زایمان پیش از موعد)
• وزن کم نوزاد
• دیرشدن زایمان

حتی اگر حاملگی و زایمان شما دارای ریسک کمی باشد انجام پایش مداوم،
احساس آرامش و امنیت خاصی به شما می دهد. این عمل به وسیله گیرنده های
الکترونیکی که روی شکم شما نصب می شوند، انجام خواهد شد.. یک گیرنده می
تواند انقباضات رحم شما را کنترل کند و دومی ضربان قلب جنین را نشان می
دهد. هر دو سیم متصل به این گیرنده ها به دستگاهی متصل هستند که روی
نمایشگرآن ضربان قلب جنین نشان داده می شود. ریتم ضربان قلب متغیراست، پس
نمایشگر اعداد متغیری مثل 140، 139 ، 142 ، 141 ، 140 را نشان میدهد.

این دستگاه یک نوار کاغذی که نشانگر ضربان قلب جنین و انقباضات رحم
است، بیرون می دهد. با مطالعه تناسب این دو، ماما و پزشک شما چگونگی وضعیت
جنین را ارزیابی می کنند.

گاهی قطعه کوچکی مستقیما روی سر جنین قرار داده می شود و این قطعه
دارای گیرنده ای است که ضربان قلب جنین را ثبت می کند. این قطعه را
"الکترود سر جنین" می نامند و می تواند اندازه گیری دقیقتری را نسبت به
نوعی که از روی شکم مادر نصب می شود ارائه دهد.

پایش الکترونیک جنین چقدر دقیق است؟

حتی برای متخصصین حاذق نیز تفسیر اطلاعات پایش جنین مشکل است پس اگر
اطلاعات مختصری مشکوک به نظر برسد، پزشک شما برای گرفتن نمونه خون از پوست
سر جنین از شما اجازه خواهد گرفت. این روش به وسیله رد کردن سوزن از واژن
و سپس گرفتن نمونه خون از پوست سر جنین صورت می گیرد. این روش معمولا برای
مادر دردناک نیست اما خوابیدن به پشت در حین انجام این روش می تواند خسته
کننده باشد. با بررسی میزان اکسیژن خون جنین، پزشک می تواند وضعیت سلامت
جنین را ارزیابی کند. اگر میزان اکسیژن خوب باشد وضعیت خوب است و اگر
میزان اکسیژن خون کم باشد با فاصله زمانی کمی نمونه خون دیگری گرفته می
شود و حتی ممکن است شما به انجام روش سزارین توصیه شود.

اگر ضربان قلب جنین شما با سونی کید یا گوشی مخروطی کنترل می شود، ماما
فقط باید جایگاه گوشی را روی شکم تنظیم کند. برای این کار نیازی نیست که
در وضعیت خاصی قرار بگیرید و می تواند ایستاده، نشسته و خوابیده باشد. اما
در روش سنسورهای الکتریکی شما باید روی صندلی بنشینید.

پایش جنین هنگام زایمان در آب

اگر زایمان شما در حمام و یا وان زایمان است، پایش ضربان قلب جنین شما
توسط سونی کیدهای ضد آب انجام می شود. کاری که شما باید انجام دهید این
است که وقتی ماما می خواهد ضربان قلب جنین را کنترل کند، شکم خود را به
سطح آب بیاورید. اگر او تشخیص دهد که جنین مشکل دارد از شما می خواهد از
وان بیرون آمده و به وسیله سنسورهای الکترونیک کنترل شوید. اگر همه چیز
خوب باشد شما دوباره به داخل آب می روید.

اپیزیوتومی چیست و چرا انجام می شود ؟

اپیزیوتومی یک برش جراحی در ناحیه پرینه یا میاندوراه (ناحیه عضلانی
بین واژن و مقعد) است و قبل از انجام برش بیحسی موضعی داده می شود.

این برش جراحی کوچک در صورتی که نوزاد تحت استرس باشد و نیاز به تولد
سریع داشته باشد انجام می شود. اگر ماما تشخیص دهد که نیاز به گشاد کردن
واژن به وسیله برش وجود دارد، این کار را انجام می دهد. در غیر این صورت
احتمال پارگی شدید واژن وجود خواهد داشت. برخی از متخصصین معتقدند که برش
اپیزیوتومی بهتر از پارگی اتفاقی واژن ترمیم می شود. در عین حال این روش
در بیشتر زنان باعث مشکلاتی چون درد، بی اختیاری ادرار و مدفوع و بهبودی
دیر هنگام شده است. بنابراین اپیزیوتومی فقط باید برای مادرانی که از آن
نفع می برند استفاده شود. پارگی های خود به خود درد کمتری داشته و حداقل
در روزهای بعد از زایمان درد ندارند در حالی که پارگی اپیزیوتومی دردناک
است. بررسی ها نشان داده است زنانی که برش اپیزیوتومی برای آنها داده می
شود، زنانی که پارگی خودبخودی پیدا می کنند، و همچنین زنانی که هیچ آسیبی
نمی بینند، همگی می توانند با انجام ورزشهای لازم 3 ماه بعداز زایمان از
قدرت مناسب عضلات کف لگن برخوردار شوند.

آیا من قادر به انتخاب روش هستم؟

اگر شما فکر می کنید که روش اپیزیوتومی را نمی پسندید، باید موضوع را
با ماما یا پزشک خود در یکی از ویزیت های پیش از زایمان در میان بگذارید.
در کلاسهای مخصوصی که پیش از زایمان در آن شرکت می کنید و برای دوران
بارداری و زایمان آما می شوید، حفظ آرامش و استفاده از وضعیت های مختلف
برای اجتناب از اپیزیوتومی آموزش داده می شوند.

آیا برش اپیزیوتومی دردناک است ؟

اکثر زنان اظهار می کنند که برش اپیزیوتومی را هنگام زایمان احساس
نکرده اند. چون بافتهای اطراف واژن در هنگام زایمان به شدت کشیده شده و
برش به سادگی انجام می شود، اما ممکن است روند بهبود آن دردناک باشد.

برای التیام درد این نکات مفید است :

• کیسه یخ و یا کیسه های ژله ای سرد می تواند محل بخیه را بی
  حس کرده و تورم را کمتر کند. این روش از قدیم برای التیام درد استفاده می
  شده است .
• دوش آب گرم بسیار مفید است. با این حال تحقیقات
  نشان می دهد که افزودن نمک به آب وان حمام هیچ تاثیری در بهبود ترمیم
  ندارد. بخیه ها را بعد از حمام با حوله نرم و تمیز به آرامی خشک کنید.
• محل بخیه ها را در معرض هوا قرار دهید. حداقل روزی 10 دقیقه لباسهای زیر را در آورده و روی حوله تمیز استراحت کنید.
• به میزان لازم پیاده روی کنید. ورزشهای مخصوص عضلات کف لگن را انجام دهید تا گردش خون تحریک شده و ترمیم زخم تسریع شود.

چه زمانی می توانم آمیزش جنسی داشته باشم؟

بهبود بخیه ها نباید بیش از 1 ماه طول بکشد و بسیاری از پزشکان تا هفته
ششم بعد از زایمان برای شما ممنوعیت در نظر می گیرند. معمولا بعد از این
زمان و در صورت تمایل، ایراد ندارد. اگر شک دارید که بخیه های شما به خوبی
بهبود یافته یا خیر، به پزشک خود مراجعه کنید و یا تا موعد ویزیت هفته ششم
بعد از زایمان صبر کنید.

وقتی برای اولین بار بعد از زایمان رابطه جنسی دارید امکان دارد در
ابتدا تنگی واژن و درد را احساس کنید. در اینصورت حفظ آرامش و استفاده از
ژل لوبریکانت را توصیه می کنیم. سعی کنید قبل از رفتن به بستر دوش آب گرم
بگیرید و زمان زیادی را به ابراز احساسات اختصاص دهید. در موقع انجام عمل
جنسی، وضعیت راحتی را برای خود انتخاب کنید.

معیار آپگار چیست ؟

استفاده از این معیار، روش ساده و موثریست برای ارزیابی سلامت نوزاد و
اینکه آیا نوزاد نیاز به تمهیدات درمانی سریع دارد یا خیر. این روش سریع،
بدون درد و رضایت بخش است.

در حقیقت مامای شما ارزیابی سریع خود را بدون اینکه شما متوجه باشید
انجام می دهد. بیشتر نوزادان این معیار سلامت را دارا هستند. اما اگر
نوزادی نیاز به اقدامات سریع طبی داشته باشد، با این روش به بهترین نحو
تحت درمان می گیرد. این روش رایج برای ارزیابی نوزاد توسط یک متخصص بیهوشی
با همین نام، حدود نیم قرن پیش ابداع شد. ارزیابی به این صورت انجام می
شود که موارد زیر در اولین دقیقه پس از تولد و سپس دقیقه پنجم در مورد
نوزاد بررسی می شود:

• ضربان قلب
• تنفس
• سفتی عضلات
• رفلکس های نوزادی
• رنگ پوست

برای هر یک از موارد فوق امتیازی بین 0 تا 2 در نظر گرفته شده و سپس
این امتیازات جمع می شوند. اگر حاصل جمع امتیازات بین 7 تا 10 باشد، به
این معنا است که وضعیت عمومی نوزاد مناسب بوده و نیازی به اقدامات پزشکی
سریع ندارد.

این روش امتیازدهی چه معنایی دارد؟

امتیاز 10 (که حداکثر امتیاز محسوب می شود) نغمه شادی برای والدین
نوزاد است و نشان می دهد که نوزاد دچار اختلال حیاتی جدی در طول زایمان
نشده است. با این حال امتیاز 8 یا 9 نیز رضایت بخش است. یک زایمان سخت یا
نوزاد نارس یا استفاده از داروهای مسکن حین زایمان می تواند به طور کاذب
امتیازات را در معیار آپگار تغییر دهد. اما به طور معمول امتیاز بین 8 تا
10 خوب یا عالی است و غالبا نیازی به اقدامات حمایتی ندارد.

امتیاز بین 7 تا5 در موقعیت نسبتا عادی قرار دارد و ممکن است نیاز به
حمایت تنفسی پیدا کند. ماما ممکن است پوست نوزاد را ماساژ یا فشار دهد یا
اکسیژن تجویز کند.

نوزادانی که امتیاز زیر 5 دارند در موقعیت بدی قرار می گیرند و نیاز به
کمک سریع خواهند داشت. در اینصورت احتمالا نوزاد را در یک گهواره مخصوص
قرار می دهند که دارای لامپ گرم کننده و اکسیژن است. این اقدام نوزاد را
گرم کرده و به تنفس وی کمک می کند. متخصص اطفال نیز برای اقدامات درمانی
به بالین نوزاد فراخوانده می شود.

آیا معیارهای آپگار مشکلات آینده نوزاد را پیش بینی میکند یا خیر؟

خیر .... البته کمی قبلتر متخصصین عقیده داشتند که معیار های آپگار
مشکلات طبی آینده را پیش بینی می کند. یک نظریه این بود که نوزادانی که
امتیاز آپگار آنها 5 به پایین است در آینده به مشکلات مغزی و اعصاب دچار
خواهند بود. مطالعات اخیر ثابت کرده که تنها معیار آپگار نمی تواند مشکلات
طبی آینده را پیش بینی کند.

نکته مهم در استفاده از معیار آپگار، سادگی آن است بطوریکه روش محاسبه
بسیار سریع و مطمئن و دقیق برای بررسی سلامت نوزاد در اولین لحظات پس از
تولد است. نه بیشتر و نه کمتر ....