چرا حالا که بعد از سقط بچه ام دوباره حامله شدم، خوشحال نیستم؟

با این که دوباره به هدف حامله شدن رسیده اید، مدتی طول می‌کشد تا دوباره
بتوانید از این حاملگی لذت ببرید. برای یک زن که تجربه سقط جنین داشته
طبیعی است که نگران از دست دادن این بچه‌اش هم باشد. به علاوه ممکن است
هنوز هم عزادارِ بچه‌ی از دست رفته تان باشید. این مسئله هیجان زدگی در
خصوص بارداری بعدی و اطمینان به دوام این یکی را مشکل می‌کند.
جارلین نلسون، مدیر اجرایی مرکز بارداری و فقدان کودک در وایزاتای مینسوتا
می‌گوید «حاملگی بعد از یک بار از دست دادن می‌تواند طولانی ترین نه ماه
زندگی یک زن باشد. مسایل احساسی بسیاری در جریان است که نگرانی را در تمام
طول بارداری به امری همیشگی تبدیل می‌کند».
کیم کلاگر بل روان درمان و نویسنده‌ی کتاب فقدان‌های نگفتنی: فهمیدن
تجربه‌ی از دست دادن بارداری، سقط جنین و نوزاد نارس معتقد است که «این
دوره پرتشویش است مخصوصا وقتی که دفعه قبل حاملگی از دست رفته باشد».
نلسون و کلاگر بل هردو توصیه می‌کنند که برای حاملگی از دست رفته سالگرد
نگیرید بلکه آن را درک کنید و بپذیرید. احتمالا با فرا رسیدن سالگرد ان
احساس ناراحتی و تشویش بیشتری می کنید و این طبیعی است. خود را به خاطر
همیشه شاد نبودن سرزنش نکنید. به خودتان اجازه بدهید احساساتتان را
بفهمید؛ گاهی کمی گریه به مقدار زیادی از این تنش می‌کاهد.
کلاگر بل می گوید «وقتی زن به زمان سقط گذشته نزدیک می‌شود، دوباره به بارداری تعلق خاطر پیدا می کند و احساس مثبت بیشتری می‌کند».

برای گذر از این مرحله چه کنم؟

هیچ پاسخ واحدی وجود ندارد. احتمالا بیشتر وقتها احساس تشویش دارید. اما
وقتی به مرحله مهمی می‌رسید، مثل شنیدن صدای ضربان قلب کودک یا حرکتهای
درون رحم، دوباره مطمئن می‌شوید که همه چیز به خوبی پیش می رود. در اینجا
چند نکته هست که شما را مثبت نگه می‌دارد.
• گاهی فقط به امروز فکر کنید. گفتنش راحت تر از عمل
کردنش است، اما واقعا جواب می‌دهد. وقتی احساس می‌کنید که خیلی نگران
آینده هستید، جلوی خود را بگیرید و فقط به امروز فکر کنید. نلسون می گوید
گذشتِ هر روز را تصدیق کنید. تمام شدن هر هفته را جشن بگیرید. توجه کنید
که چطور این حاملگی هر روز که می‌گذرد با حاملگی قبلی که فقدانش را رنج
کشیدید تفاوت دارد و این که چقدر اوضاع دارد بهتر پیش می‌رود. به اتفاقهای
هر روز و این که چطور کودکتان سلامت می ماند توجه کنید.
• از خودتان خوب مراقبت کنید. به چیزهایی که می‌توانید انجام دهید تا این
حاملگی را سالم نگه دارید توجه کنید. به سلامت و وضعیت جسمی خود توجه
کنید. خوابیدن، غذای خوب، استراحت و فعالیتهای منظم فیزیکی به احساس بهتر
جسمی و تعادل احساسی شما کمک می کند. با استرس به نحوه‌ای معقول برخورد
کنید – در سقط جنین قبلی خود به اندازه کافی این را تجربه کرده اید. بیش
از اندازه برای خود برنامه ریزی نکنید، زیاد به مسئولیتهای خانه و کار
موظف نشوید، یا خودتان را به دوستان و خانواده متعهد نکنید. مطالعات نشان
داده اند که استرس بیش از حد سلامت بارداری شما را به خطر می‌اندازد،
بنابراین توجه خود را معطوفِ مراقبت از خودتان کنید که کاملا تحت کنترل
خودتان است.
• کمی تمرین تمدد اعصاب کنید. ورد خودتان را بسازید «به
خاطر بچه سالم بمان». نلسون توصیه می کند برای کمک کردن به فرایند این
پیوستگی با بچه حرف بزنید. اگر نگرانی های شما مانع خواب کافی در شب می
شود، از تکنیکهای مراقبه استفاده کنید. اگر اضطرابهای شما یک یا دو هفته
باعث شب بیداری شما شود، یا به مدت یک هفته هر شب به سراغتان باید، باید
با مراقب سلامت خود صحبت کنید.
• اگر کمکتان می کند تکلیف انجام دهید. اگر سقط قبلی شما مثلا نتیجه‌ی
آسیب دیدن تخمک یا نارسایی گردنه رحم بوده است، شاید بخواهید تا جایی که
می توانید درباره این شرایط مطالعه کنید. شاید اگر اتفاقات قبلی را بهتر
بفهمید بتوانید، شرایط خود را تحت کنترل بیشتر داشته باشید. اما اگر
مطالعه زیاد شما را بیشتر غرق تفکر می کند، کتاب را کناربگذارید.
• بدانید که تنها نیستید. اگر نمی‌دانید که چه چیزی باعث
از دست رفتن کودک شما شده است، بهتر است بدانید که بسیاری از سقط ها و
مرده زایی ها توضیح خاصی ندارند. به یاد داشته باشید که یک بار سقط جنین
به معنی این نیست که باز هم یکی دیگر پیش می آید. تقریبا نیمی از زنان در
مرحله ای از زندگی شان با از دست رفتن حاملگی  مواجه می شوند. سعی کنید
حالا به این نکته توجه کنید که شما و کودکتان در سلامت کامل هستید نه این
که نگران مشکلات احتمالی شوید، چون احتمال بسیاری هست که همه چیز به خوبی
پیش برود.
• با همسر خود ارتباط برقرار کنید. همسر شما هم فرزندش
را از دست داده است، و شما باید برای تسلای خاطر به همدیگر متوسل شوید.
اما به یاد داشته باشید که مردها اغلب با این فقدان به نحو متفاوتی از
زنان برخورد می کنند و ممکن است حرف زدن درباره اتفاقی که افتاد حال شما
را بهتر کند، اما حال شوهرتان را بدتر نکند. به روشهای یکدیگر برای مقابله
با این فقدان احترام بگذارید و اگر روش مقابله شما با این مسئله متفاوت
است، احساس نکنید که حامی ندارید و باید به تنهایی تحمل کنید.
• گهگاه با دکتر یا مامای خود صحبت کنید. ملاقات منظم
مراقب خود جهت دریافت مراقبتهای پیش زادی به شما اطمینان می‌دهد که کودک
در وضعیت مطلوبی است. این بخصوص در مواقعی که خطر زایمان شما بالا است
مهمتر می شود. با این که عنوانش ترسناک است، اما قرار گرفتن تحت عنوان خطر
بالا می‌تواند سودمند باشد. نلسون می گوید «شما را با دقت بیشتری تحت
نظارت قرار می دهند، که چیز خوبی است مخصوصا اگر عصبی هستید». اگر حالتان
را بهتر می کند در زمان معاینات بخواهید که بگذارند به صدای ضربان قلب
کودکتان گوش کنید. اگر مراقب شما نسبت به فقدان گذشته‌ی شما بی اعتنا است،
زمان آن رسیده که فرد دیگری را پیدا کنید.
• یک گروه حامی بیابید یا به مشاوره کوتاه مدت فکر کنید. ملاقات با غریبه ها شاید شروع کار را مشکل کند، اما در اغلب موارد اعضای
این گروهها دوستان مورد اعتمادی از آب در می آیند که می‌توانند احساسات
شما را خوب بفهمند. اگر به دلایلی فکر می کنید که گروه بخصوصی که عضوش
هستید مناسب شما نیست، از مراقب خود بخواهید گزینه های دیگری را به شما
معرفی کند. همچنین می توانید با عضو شدن در چت روم حاملگی بعد از فقدان از
حمایت دیگران برخوردار شوید. خواهید دید که افراد بسیار دیگری این مرحله
را پشت سر گذاشته اند.
• اگر نیاز دارید مساعدت حرفه ای بجویید. اگر فکر می
کنید دچار عوارض افسردگی بالینی یا اضطراب شده اید، به یک درمانگر مراجعه
کنید. هرچه استرس فیزیکی و احساسی کمتری به بدن شما وارد شود، احتمال
سلامت بارداری شما بالاتر می‌رود. مقابله با این مشکلات در دوران بارداری
احتمال افسردگی یا اضطراب در دوران بعد از زایمان را کاهش می‌دهد.

آیا برای خبردار کردن دوستان و خانواده از حاملگی مجددم باید صبر کنیم؟

این یک تصمیم شخصی است و باید کاری را انجام دهید که با آن راحت ترید.
خیلی از افراد صبر می کنند تا از مرحله سقط قبلی بگذرد تا خبر را به
دیگران بدهند، اما برخی دیگر فکر می کنند سهیم کردن این خبر با دیگران
باعث ایجاد سیستم حمایتی دیگران می شود و مهم نیست چه پیش می آید. با همسر
خود مدتی را صرف فکر کردن و صحبت کردن درباره این قضیه بکنید. مطمئن شوید
که هردوی شما قبل از باخبر کردن دیگران بر سر آن توافق دارید.

حاملگی مولار چیست؟

حاملگی مولار هنگامی رخ می‌دهد که در تخم بارور شده ناهنجاری های خاصی
وجود داشته باشد. تخم بارور شده یا هرگز به جنین تبدیل نمی‌شود (کامل) و
یا این که به شکل غیر طبیعی رشد می‌کند و نمی‌تواند زنده بماند (نسبی).
در حاملگی های طبیعی، تخم بارور شده دارای 23 کروموزوم از پدر و 23
کروموزوم از مادر است. در اغلب حامگلی های مولار کامل، کروموزوم های مادر
در تخم بارور شده وجود ندارند و کروموزوم های پدر نسخه ای دیگر را تکثیر
می‌کنند، بنابراین دو نسخه از کروموزوم های پدر در تخم وجود دارد و هیچ
کروموزومی از مادر در آن موجود نیست. در این حالت، جنین، کیسه جنینی یا
هیچ بافت جفتی نرمالی وجود ندارد. در عوض، جفت توده ای از کیسه های شبیه
به خوشه انگور را تشکیل می‌دهد.
در بیشتر حاملگی های مولار جزئی، تخم بارور شده کروموزوم های مکمل مادر را
نیز دارد، اما کروموزوم های پدر دو برابر می‌شوند، بنابراین به جای 46
کروموزوم، 69 کروموزوم وجود خواهد داشت (این پدیده زمانی می‌تواند رخ دهد
که کروموزوم های موجود در اسپرم دو برابر شده باشند و یا این که دو اسپرم
تخم مشابهی را بارور کنند).
در این حالت، در میان توده  بافت غیر طبیعی که شبیه خوشه انگور است، چندین
بافت جفتی به وجود خواهد آمد. جنین رشد خود را آغار می‌کند، بنابراین ممکن
است که جنین یا فقط تعدادی بافت جفتی و یا کیسه جنینی وجود داشته باشد.
اما حتی اگر جنینی به وجود بیاید، در بیشتر موارد آن قدر غیر طبیعی است که
نمی‌تواند زنده بماند. از دست دادن حاملگی به این شکل می‌تواند ترسناک و
ناراحت کننده باشد. اما تا زمانی که تحت درمان مقتضی قرار می‌گیرید،
احتمال ندارد که هیچ گونه عواقب جسمانی دراز مدت تهدیدتان کند.

حاملگی های مولار چقدر رایج هستند؟

در هر یک هزار حاملگی در ایالات متحده، یک حاملگی مولار وجود دارد. اگر
زیر 20 سال یا بالای 40 سال سن دارید یا قبلاً حاملگی مولار یا دو و یا
تعداد بیشتری سقط جنین داشته اید، احتمال اینکه حاملگی تان از نوع مولار
باشد، بیشتر خواهد بود.

چگونه می توانم تشخیص دهم که حاملگی من از نوع مولار است؟

در ابتدا ممکن است علائم یک حاملگی معمولی را داشته باشید، اما پس از مدتی
لکه ها یا خونریزی بیشتری را خواهید دید. خونی که از بدنتان خارج می شود
ممکن است قرمز روشن یا قهوه ای رنگ، پیوسته یا منقطع و اندک یا شدید باشد.
این خونریزی می‌تواند شش هفته پس از حاملگی یا دیرتر، دوازده هفته پس از
آن آغاز شود. همچنین ممکن است حالت تهوع و استفراغ شدید، انقباض یا تورم
شکم (ادرارتان از حد معمول بیشتر می‌شود) داشته باشید. برخی از زنان در
صورت داشتن حاملگی مولار، قبل از اواسط حاملگی، دچار تشنج پیش‌آبستنی 
می‌شوند. با این وجود، از آنجایی که امروزه دستگاه های سونوگرافی به
پزشکان کمک می‌کنند تا حاملگی مولار را زودتر تشخیص دهند، به ندرت پیش می
آید که این حاملگی ها آن قدر طول بکشد که چنین شرایطی به وجود آید.
در صورت داشتن لکه یا خونریزی در دوران حاملگی، بی درنگ با پزشک یا مامای
خود تماس بگیرید. داشتن لکه یا خون لزوماً به معنای حاملگی مولار نیست،
اما احتمالاً پزشکتان آزمایش سونوگرافی را تجویز می‌کند تا دلیل خونریزی
را پیدا کند. وی همچنین ممکن است برای اندازه گیری سطح هورمون hCG، آزمایش
خونی از شما بگیرد. اگر دارای حاملگی مولار باشید، دستگاه آلتراسوند در
ادرارتان کیسه هایی را که شبیه به خوشه‌های انگور هستند نشان خواهند داد و
سطح hCG بالاتر از حد طبیعی خواهد بود.

چه درمانی برای حاملگی مولار وجود دارد؟

چنانچه تشخیص دهند که حاملگی شما از نوع مولار است، به D&C (اتساع و
کورتاژ) یا کورتاژ ساکشن جهت برداشتن بافت غیر طبیعی نیاز پیدا خواهید
کرد. این عمل را می توان تحت بیهوشی عمومی یا موضعی انجام داد. همچنین
پزشکان می‌توانند از راه درون وریدی درد شما را تسکین دهند.
در عمل D&C، پزشک سپکیولم را وارد مهبل کرده و گردنه رحم و مهبل را با
یک محلول ضد عفونی کننده تمیز  و گردنه رحم را با میله های فلزی باریکی
متسع می کند. وی سپس یک لوله پلاستیکی تو¬خالی را از داخل گردنه رحم
(سرویکس) عبور داده و بافت مربوط به جنین را به درون آن مکش می‌کند. در
نهایت، وی با استفاده از یک وسیله قاشق مانند به نام کورت curette به
آرامی مابقی بافت به جا مانده را از روی دیواره های رحم بر می‌دارد.
به احتمال زیاد در این مرحله با اشعه X از سینه تان عکس بگیرند تا ببینند
آیا سلول‌های غیر طبیعی به ریه ها انتشار یافته اند یا خیر. به ندرت اتفاق
می افتد که این سلول‌ها به جاهای دیگر بدن انتشار یابند، اما اگر چنین
شود، ریه ها بیشتر از هر جای دیگری در معرض تهدید قرار دارند.
ممکن است پزشکتان بخواهد میزان hCG خون شما را هفته ای یک بار اندازه
بگیرد تا اطمینان حاصل کند که در حال کاهش یافتن است ( این کاهش بیانگر
این است که دیگر هیچ بافت مولاری وجود ندارد). هنگامی که سطح این هورمون
به مدت چند هفته متوالی به صفر برسد، هنوز هم لازم است که تا یک سال، هر
یک ماه یا دو ماه یک بار اندازه گیری شود.
نکته قابل توجه: اگر تصمیم گرفته اید که دیگر بچه دار نشوید، ممکن است عمل
برداشتن رحم را به جای D&C انتخاب کنید؛ چرا که با این کار خطر بازگشت
سلول های غیر طبیعی کمتر خواهد شد.
به طور کلی،  سلول های غیر طبیعی در حدود 2 درصد از زنانی که حاملی مولار
نسبی دارند و 10 درصد زنان با حاملگی مولار کامل، پس از آن که بافت
برداشته می شود، همچنان باقی می مانند. این پدیده بیماری تروپوبلاستی
آبستنی مزمنgestational trophoblastic  نامیده می شود. اگر چنین چیزی برای
شما رخ دهد، باید تحت شیمی درمانی با یک یا چند داروی ضد سرطان قرار
بگیرید؛ همچنین آزمایش های دیگری از قبیل اسکن CAT یا MRI جهت کسب اطمینان
از عدم گسترش بیماری به جاهای دیگر غیر از رحم، گرفته خواهد شد.
با درمان سریع و متناسب، تقریباٌ 100 درصد موارد این بیماری وقتی هنوز از
رحم به جاهای دیگر بدن گسترش نیافته است، قابل درمان خواهد بود. حتی در
موارد نادری که سلول‌های غیر طبیعی به اندام های دیگر گسترش یافته اند، 80
تا 90 درصد از موارد را می‌توان درمان نمود. پس از آن که به بهبودی کامل
رسیدید، لازم است که hCG به مدت یک سال به طور منظم تحت کنترل باشد و
احتمالاً آزمایش هایی دیگر نیز انجام شود

چه موقع می توانم دوباره حامله شوم؟

تفاوتی نمی‌کند که چه نوع درمانی را دریافت کرده اید، در هر حال لازم است
پس از آن که سطح hCG در خون شما به صفر رسید، تا یک سال برای حاملگی مجدد
دست نگه دارید. اگر قبل از این زمان حامله شوید، سطح hCG در خون شما بالا
می‌رود و دیگر پزشک قادر نخواهد بود تشخیص دهد که آیا بافت غیر طبیعی
بازگشته است یا خیر.
خبر خوب این است که حاملگی مولار حتی اگر شیمی درمانی کرده باشید،  بر روی
باروری یا توانایی شما برای داشتن یک حاملگی طبیعی تأثیر نخواهد گذاشت.
خطر افزایش احتمال مرگ جنین، نقص مادرزادی، زایمان زودرس یا دیگر عواقب
برای شما وجود ندارد و همچنین احتمال این که حاملگی مولار دیگری داشته
باشید تنها 1 یا 2 درصد است. در تمام حاملگی های بعدی برای اطمینان از این
که همه چیز به خوبی پیش می‌رود، لازم است در سه ماهه اول آزمایش سونوگرافی
انجام دهید.

چگونه می توانم با احساس ترس و شکستم کنار بیایم؟

داشتن حاملگی مولار می‌تواند ترسناک باشد. مثل هر زن دیگری که سقط جنین
کرده است، شما نیز با از دست دادن حاملگی خود دست و پنجه نرم می‌کنید، با
این تفاوت که در این مورد شما شرایطی غیر طبیعی داشته اید که بیشتر مردم
چیزی از آن نشنیده اند و به علاوه، در مورد سلامتی خود نیز نگران هستید.
باید حداقل به مدت یک سال هر هفته یا هر ماه توسط پزشک معاینه شوید،
همچنین ممکن است به خاطر احتمال داشتن سلول‌های غیر طبیعی مزمن، بسیار
مضطرب باشید. اگر بیماری مزمنی دارید، شیمی درمانی می‌تواند تا حد زیادی
ضعیف‌تان کند و حتی حاملگی بعدی را به آینده دورتری موکول کند.
ممکن است به خاطر این تجربه احساس کنید که زندگی تان نابود شده است.
همسرتان نیز ممکن است احساس غم و اندوه و درماندگی بکند و همچنن شاید
نتواند راهی را برای ابراز این احساسات یا حمایت از شما پیدا کند. اگر فکر
می کنید که مشاوره می تواند به شما و همسرتان در کنار آمدن با این مسئله
کمک کند، حتماً این کار را بکنید. از پزشک خود بپرسید کجا می‌توانید
مشاوره دریافت کنید یا گروه های حمایت‌کننده را بیابید.

تخمک صدمه دیده چیست؟

تخمک صدمه دیده نوع رایجی از سقط جنین است. این پدیده هنگامی رخ می دهد که
تخم بارور شده در رحم کاشته می‌شود اما رشد جنین حاصل از آن در همان اوایل
متوقف شده و یا اینکه اصلاً شکل نمی‌گیرد. امروزه اصطلاح « تخمک صدمه
دیده» را دیگر به کار نمی‌برند. در عوض، اغلب متخصصین پزشکی اصطلاح «
ناکامی زودهنگام حاملگی» را برای توصیف این وضعیت به کار می‌برند.
حتی با ناکامی زودهنگام حاملگی اگر تست حاملگی بدهید، نتیجه مثبت خواهد
بود؛ دلیل این امر این است که در هر حال جفت به رشد خود ادامه می‌دهد و
ترشح گنادوتروپین پرده خارجی جنین انسانی chorionic gonadtrophin (Hcg)
human را  آغاز می کند، و این همان هورمونی است که تست‌های حاملگی جستجو
می‌کنند. در اوایل ممکن است برخی از علایمی را که در حاملگی طبیعی معمول
هستند، داشته باشید؛ علایمی از قبیل خستگی، حالت تهوع و سوزش سینه. پس از
مدتی که سطح این هورمون در خون پایین آمد، این علایم نیز کاهش می‌یابد و
ممکن است که لکه یا خونریزی داشته باشید.

در ناکامی زود هنگام حاملگی (تخمک صدمه دیده) چه اتفاقی خواهد افتاد؟

در ابتدا ممکن است متوجه تعدادی لکه قهوه ای رنگ متمایل به قرمز شوید؛
البته احتمال دارد که اصلاً لکه ای نداشته باشید. پس از مدتی، درحالی که
سطح هورمون شما در خون رو به کاهش می‌گذارد، ممکن است شکم درد یا خونریزی
داشته باشید. اگر شکم درد یا خونریزی دارید، رحمتان آن طور که باید رشد
نمی‌کند، و یا این که هنگامی که جنین 12 هفته از عمرش گذشته است، پزشکتان
نمی‌تواند به وسیله دامپلر ضربان قلبش را بشنود، در آن صورت نوزاد باید به
وسیله دستگاه آلتراسوند چک شود. اگر مورد شما ناکامی زودهنگام حاملگی
باشد، دستگاه آلتراسوند یک کیسه بارداری خالی را نشان می‌دهد.
احتمال دارد که جنین را سقط کنید یا به عبارتی کیسه جفت و بافت جمع شده در
سه ماهه نخست از بدنتان خارج شود. گرچه، این اتفاق ممکن است زودتر از این
رخ دهد. فرایند سقط جنین می‌تواند هفته ها طول بکشد و وقتی متوجه شوید که
دیگر بچه ای در شکم ندارید، ممکن است به لحاظ عاطفی برایتان بسیار دردناک
بوده و یا به لحاظ فیزیکی دشوار باشد که منتظر یک سقط جنین ناخواسته
باشید. در این حالت شما می‌توانید با مصرف دارو فرایند سقط جنین را تسریع
ببخشید؛ یا ممکن است تصمیم بگیرید که برای برداشتن بافت کورتاژ ساکشن یا
اتساع و کورتاژ (D&C)  بکنید. همچنین اگر مشکلی داشته باشید که منتظر
بودن برای سقط جنین برای سلامتی شما خطرناک باشد ( همچون خونریزی زیاد یا
علایمی از عفونت) لازم است که بافت را از بدن شما خارج کنند.

چه موقع می توانم دوباره حامله شوم؟

احتمالاً پس از گذشت چهار یا شش هفته از زمان سقط جنین یا خروج بافت
مجدداً عادت ماهانه را از سر بگیرید. بعضی از متخصصین می‌گویند که پس از
این دوره می‌توانید حامله شوید، اما برخی دیگر توصیه می کنند تا عادت
ماهانه بعدی را نیز پشت سر نگذاشته اید، از این کار خودداری کنید. (در این
مدت لازم است که از قرص ضد بارداری استفاده کنید، چرا که ممکن است تنها پس
از دو هفته از سقط جنین تخمک گذاری کنید).
اگر چه ممکن است به لحاظ فیزیکی آمادگی حامله شدن مجدد را داشته باشید،
شاید به لحاظ روحی چنین آمادگی را نداشته باشید. هر زنی به شیوه خاص خود
با عدم موفقیت زودهنگام حاملگی کنار می‌آید. برای برخی از زنان ممکن است
ماهها طول بکشد تا بار دیگر آمادگی حامله شدن را پیدا کنند.

آیا یک بار داشتن تخمک ناقص بدین معنا است که بار دیگر نیز سقط جنین خواهم کرد؟

خیر. اگر چه احتمالاً در مورد امکان بروز سقط جنین دیگری نگران شوید،
متخصصین باروری تنها یک بار عدم موفقیت زودهنگام حاملگی را به عنوان نشانه
ای مبنی بر این که شما یا همسرتان مشکلی دارد، تفسیر نمی‌کنند. اغلب
متخصصین تا دو یا سه بار سقط جنین متوالی اقدام خاصی نمی‌کنند و پس از آن
است که تست های آزمایش ویژه خون و ژنتیک را تجویز می کنند تا علت آن را
بیابند.

بیشتر ما وقتی تصمیم می‌گیریم که بچه‌دار شویم هرگز به پشت سر خود نگاه
نمی‌کنیم. در آینه دقت می‌کنیم و بعد پنهان می‌شویم. درست است، هر از گاهی
دلمان می‌خواهد شکم لاغری داشته باشیم اما از خود نمی‌پرسیم که آیا بدون
فرزندانمان وضعیت بهتری خواهیم داشت یا خیر: واقعیت این است که فرسودگی
بدن ما و زمان محدودتری که برای رسیدگی به سلامت و تناسب اندام خود داریم
در قبال لذت بزرگ کردن کودک ناچیز به شمار می آید اما اگر مادر شدن برای
سلامتی  جسمانی و روانی نیز مفید باشد در این صورت باید گفت که از این
بهتر نمی‌شود.
 بررسی ها نشان می دهد که مادر شدن می‌تواند بدن را سالم تر نگه دارد
(بیشترین تاثیر بر سلامتی زمانی رخ می دهد که کودک مال خود شما باشد هر
چند بعضی از اثرات مفید آن برای مادرانی که کودکی را به فرزندی قبول
می‌کنند نیز اتفاق می افتد). مزایای بچه دار شدن عبارتند از:

 کاهش خطر ابتلا به سرطان
یکی از بزرگ ترین مزیت های داشتن بچه کاهش خطر چندین نوع سرطان است (شواهد
و مدارک به خوبی این موضوع را تأیید می‌کنند). حتماً در مورد سرطان سینه
چیزهای زیادی شنیده اید. بنا بر دلایلی بچه دار شدن در سنین پایین یکی از
بهترین شیوه‌ها برای محافظت از خود در برابر این سرطان است. ایرما راسو،در
آزمایشگاه تحقیق سرطان پستان در مرکز سرطان فاکس چیس در فیلادلفیا می گوید
بهترین زمان بین سنین 18 و 25 سالگی قرار دارد اما اگر نتوانستید در این
سن بچه دار شوید، امیدتان را از دست ندهید. حاملگی پس از 25 سالگی نیز تا
حدی از شما محافظت می‌کند اما همچنان که مسن تر می شوید از میزان آن نیز
کاسته می شود.
چرا حاملگی خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش می دهد؟ ترکیبی از دو عامل در
این موضوع دخیل هستند. اولین عامل این است که حاملگی سلول های سینه را
تغییر می دهد که موجب میشود کاملاً بالغ شده و کمتر در معرض تغییرات سرطان
زا قرار بگیرند. حاملگی در سن پایین تر که سلول ها نابالغ و آسیب پذیرتر
هستند هین اثرات بیشتر است.
hCG (human chorionic gonadotropin)، هورمونی که طی حاملگی در بدن منتشر
می شود، دومین عامل است (تست های حاملگی خانگی این هورمون را اندازه
میگیرند). این هورمون به حدی محافظت کننده است که محققین آن را به عنوان
یک عامل ضد سرطانی مورد آزمایش قرار داده اند. در آزمایشی که در سال 2005
در آزمایشگاه روسو به عمل آمد، مشخص شد که hCG در موش هایی که هرگز بچه
دار نشده بودند از بروز سرطان پستان جلوگیری نمود (هنوز معلوم  نیست که
hCG بتواند همین اثر را در انسان نیز داشته باشد).
یک اخطار: تحقیقات نشان داده است که اضافه وزن خطر ابتلا به سرطان سینه را
افزایش خواهد داد، بنابراین کم کردن وزن پس از حاملگی حائز اهمیت است. اگر
درحال حاضر حامله هستید، سعی کنید وزن خود را کنترل کنید. تحقیقی که در
سال 2004 به عمل آمد ارتباط بین اضافه وزن ناشی از حاملگی و سرطان سینه در
سال های بعد را نشان داد. طبق گفته‌ی لینا هیلاکیوی کلارک، استاد سرطان
شناسی در دانشگاه جورج تاون، خطر ابتلا به سرطان سینه در میان زنانی که در
طی حاملگی بیشتر از 16 کیلوگرم به وزنشان اضافه شده بود، نسبت به مادرانی
که در این دوران بین 12 تا 16 کیلوگرم سنگین ترشده بوند، به طرز چشم گیری
بالاتر بود. هیلاکیوی کلارک می‌گوید «در زنانی که وزن بیشتری اضافه کرده
بودند خطر ابتلا به سرطان سینه نیز بالاتر رفته بود».
شیر دادن جنبه دیگری از مادر بودن است که می تواند خطر سرطان را کاهش دهد.
تحقیقات نشان می دهند که شیر دادن از تشکیل شدن انواع خاصی از سلول های
پیش سرطانی در بافت سرطان جلوگیری می نماید. البته باید شیر دادن به
کودکتان را تا  ادامه دار باشد. طبق نظر متخصصین این زمان حداقل باید چند
ماه باشد. اگر از آن دسته مادران شجاعی هستید که تا دوران نوپایی کودک،
شیر دادن را قطع نمی‌کنند، باید به شما تبریک گفت. تحقیقی که در سال 1997
به عمل آمد و در مجله آمریکایی اپیدمی شناسی چاپ شد، حاکی از آن بود که در
زنانی که به مدت 20 ماه به فرزندشان شیر داده بودند، نسبت به زنانی که
کمتر از این مدت به کودک خود شیر داده بودند، احتمال ابتلا به سرطان سینه
50 درصد پایین تر بود. همچنین به نظر می‌رسد که تأثیرات مفید شیردهی تا
آخر عمر ادامه میابد. تحقیق دیگری در همین مجله به این نتیجه رسیده بود که
زنانی که حداقل دو هفته به فرزند خود شیر داده بودند، خطر کمتری تا 50 سال
بعد برای ابتلا به سرطان سینه تهدیدشان می کرد. مزیت های بالا را به این
واقعیت اضافه کنید که شیردهی تخمک گذاری و باروری و متعاقب آن سطوح بالای
استروژن و پروژسترون را که می‌توانند به رشد بیشتر تومور کمک کنند، به
تعویق می‌اندازد.
آخرین خبر خوب در مورد مادر بودن و سرطان: سازمان ملی سرطان بیان می دارد
زنانی که بچه دار می شوند، خطر ابتلا به سرطان اندومتریال رحم و تخمدان را
در خود پایین می آورند.

رهایی از «اختلالات زنانه»
تأثیر مثبت حاملگی و وضع حمل بر روی «اختلالات زنانه» ای همچون اندومتروز،
فیبرویدهای رحمی و تخمدان پلی کیستیک هنوز هم تا حدی نامشخص است اما
متخصصان بیماری های زنان و متخصصین غدد از مدت ها قبل می‌دانسته اند که
بچه دار شدن برای بسیاری از زنان آغاز سلامتی است. اندومتروز را به عنوان
مثال در اینجا ذکر می کنیم. اگر یکی از آن زنانی هستید که با  خونریزی
زیاد و درد شدیدی که هر ماه توسط بافت اندومتریال اضافی ایجاد می شود
درگیر هستید، ممکن است پس از بچه دار شدن وضعیت بهتری پیدا کنید. هاری
ریچ، جراح مقیم نیویورک و متخصص  درمان اندومتروز، می‌گوید «برخی از زنان
پس از اینکه بچه دار شدند، در می یابند که علائمشان به طرز چشم گیری کاهش
یافته و این علایم در عده کمی از آنها به کلی از بین می‌رود».
مادر بودن ممکن است از فیبرویدهای رحمی (تومورهایی که از بافت ماهیچه ای
دررحم به وجود می آیند) جلوگیری کند (فیبرویدها تقریباً همیشه خوش خیم
هستند اما ممکن است گاهی مشکلاتی هیجاد کنندو همچنین بارداری را با مشکل
مواجه نمایند). براساس اظهارات مؤسسه ملی سلامت به نظر می‌رسد که زنانی که
بچه دار شده‌اند در معرضِ خطر کمتری برای ابتلا به فیبرویدهای رحمی هستند.
درحالی که هورمون های مربوط به حاملگی می تواند موجب رشد فیبرویدهای موجود
شود، معمولاً پس از تولد نوزاد به اندازه قبل از حاملگی یا کوچک تر از آن
باز می گردند.
همچنین، علائم سندرم تخمدان پلی کیستیک(polycystic ovary  یا  PCOS)، در
بسیاری از زنان پس از آنکه بچه دار شدند کمتر خواهد شد. از هر ده زن یک
نفر PCOS دارد که یکی از علل اصلی ناباروری است اما خبر خوب این است که
متخصصین می گویند بسیاری از زنان با PCOS که برای فرزند اولشان مشکل
باروری داشته اند، دفعه بعد به مراتب مشکل کمتری برای باردار شدن خواهند
داشت.

 داشتن انگیزه برای عادت های سالم
هیچ چیزی مثل مادر بودن نمی تواند شما را وادار به بازنگری در عادت های
ناسالم تان بکند. این امر ممکن است در زمان حاملگی، هنگامی که ناگهان در
می‌یابید که دیگر تنها به بدن خود صدمه نمی زنید آغاز شود. وقتی کودکتان
به دنیا آمد آن وقت یک انسان کوچولو و کاملاً وابسته هست که نیاز دارد شما
سالم بمانید تا بتوانید او را بزرگ کنید. بر اساس یک نظر خواهی از بیش از
4000 مادر، بیشتر از نصف آنها بیان نمودند که عادت های ناسالمشان را ترک
گفته اند یا آنها را بهبود بخشیده اند. آنها همچنین گفته اند از وقتی که
کودکشان به دنیا آمده به سلامت خود بیشتر توجه می کنند. از این مادرها:
•    81 درصد می‌گویند که نسبت به سابق غذاهای سالم تری می‌خورند یا سعی می‌کنند که رژیم غذایی خود را بهتر کنند
•    64 درصد بیشتر ورزش می کنند یا قصد دارند این کار را بکنند.
•    65 درصد می گویند که بیشتر مراقب سلامت روحی خود هستند یا سعی می‌کنند این کار را بکنند.
•    55 درصد می گویند که اکنون بیشتر پزشک خود را می بینند یا اگر مشکلی وجود داشت با وی در میان می گذارند.
•    65 درصد می گویند که با دقت بیشتری رانندگی می‌کنند.
•    58 درصد بیشتر کمربند ایمنی خود را می بندند.
همچنین، اکثریت مادران شرکت کننده در این نظر خواهی که درگیر عاداتی مثل
سیگار کشیدن، نوشیدن زیاد مشروبات الکلی یا زیاده روی در رفتارهای پر خطر
بودند آنها را ترک کرده اند. هالی مک بین که قبلاً سیگاری بود، یکی از این
مادرها است: ویلکز بار، یک مادر پنسیلوانیایی می‌گوید«می‌توانستم با
ابتلای خودم به سرطان یا بیماری های ریوی کنار بیایم اما اگر آگاهانه کاری
می‌کردم که فرزندم را در معرض خطر قرار می‌داد، نمی توانستم خودم را
ببخشم» مک بین پس از آنکه به تدریج از مصرف سیگارش کم کرد سرانجام توانست
در طول حاملگی کاملاً آن را ترک کند. حال، او دریافته است که ترک سیگار
حتی منافعی فراتر از حفاظت از سلامت پسرش و سلامت خود داشته است: «دیگر
مضحک به نظر نمی رسم چون که مجبور نیستم سیگار بخرم و بگویم که برای کس
دیگری است تا در موردم قضاوت نکنند.  دیگر لازم نیست حین رانندگی مسیر
خودم را طولانی تر کنم، فقط به خاطر این که سیگارم را تا آخر بکشم. نگران
این نیستم که کسی مرا حین سیگار کشیدن ببیند».
سپس موضوع کم کردن وزن پس از تولد نوزاد مطرح می شود که بسیاری از مادران
به خاطر آن ورزش می‌کنند و رژیم غذایی سالم تری را در پیش می گیرند.
بسیاری از آنها چه قدم بزنند، آهسته بدوند یا به کلاسهای ایروبیک که مناسب
تازه مادرها است بروند، در می یابند وقتی ورزش را به زندگی خود اضافه
کننددیگر نمی‌توانند زندگی بدون آن را تصور کنند. آنتونیا کنی از اهالی
واترتاونِ ماساچوست، در طول اولین حاملگی خود 27 کیلوگرم به وزنش اضافه
گردید که وزن او را به حدود 100 کیلوگرم رساند. وی کمی  پس از آنکه دخترش
جینا به دنیا آمد، 10 کیلوگرم از دست داد و به یمن تمرین های سخت توانست
تا زمانی که جینا 3 ماهه شد، 10 کیلوگرم دیگر از وزنش را کم کند. به کمک
یک کلاس تناسب اندام محلی که وی آن را به «اردوگاه نظامی» پس از تولد
نوزاد تشبیه کرده است، کم کم به وزن ایده آل خود یعنی 65 کیلوگرم خواهد
رسید. کنی می‌گوید «پس از اولین کلاس تقریباً با سینه خیز خودم را به منزل
رساندم. واقعاً اندام نامتناسبی داشتم و دچار تنگی نفس می شدم. حالا دو
بار در هفته به آنجا می روم و روز به روز بهتر می شوم».
سرانجام، اشتیاق به داشتن عمر طولانی تر (و دیدن بچه هایشان که بزرگ می
شوند و همین طور نوه هایشان) بسیاری از مادران را به انتخاب عادات زندگی
سالم تر بر می انگیزد. سو برانسدن اهل چسترفیلد تاون شیپ از ایالت
میشیگان، از وقتی که پدرش را به خاطر سرطان روده بزرگ که در خانواده او
شایع است از دست داد، به سلامتی خود توجه بیشتری نمود. برانسدن به عنوان
یک گیاه خوار، همه اعضای خانواده را به خوردن فراوان میوه ها و سبزیجات
تشویق می کند و مصرف شیرینی را محدود می نماید. وی می گوید « از اینکه بچه
هایم گل کلم و بادنجان می خورند و از آن لذت می برند خوشحال هستم». وی با
داشتن سه کودک زیر 6 سال، هنوز هم به طور منظم در ورزش می کند. او و همسرش
اخیراً یک دوچرخه دو ترکه خریده اند تا بتوانند خانوادگی سوار دوچرخه
شوند. یکی از والدین با نیکولاس 5 ساله سوار می‌شود و دیگری الیزابت 2
ساله و آلکسیس نوزاد را با خود می‌برد. برانسدان می‌گوید «شما می توانید
با نوار پیچ کردن کودک خود در صندلی اتوموبیل و مالیدن کرم ضد آفتاب به
صورتش از او محافظت کنید اما هیچ یک از این کارها از او در برابر بزرگترین
قاتل که بیماری قلبی است، محافظت نمی کند. تنها راه برای محافظت از خود و
فرزندانتان این است که به آنها بیاموزید سالم بخورند و سالم زندگی کنند».

فرصت بهتری برای خوشبختی
آیا داشتن فرزند شما را در طولانی مدت خوشبخت تر می کند؟ این  سوالی است
که محققین تا به حال نتوانسته اند جواب قطعی برای آن بیابند. مشکل اینجا
است که عوامل بسیار دیگری از وضعیت زناشویی گرفته تا مسائل مالی بر خوشبخت
بودن یا نبودن شخص تأثیر می‌گذارد. علاوه براین، بیشتر تحقیقاتی که در
زمینه افسردگی و دیگر مسائل مربوط به سلامت روانی به عمل آمده اند به گونه
طراحی نشده اند که زنان مادر و زنان غیر مادر را از هم متمایز کند. 
با این وجود، وقتی محققین مقیاس های مثبت از قبیل رضایت شخصی و مقیاس های
منفی مثل تنهایی را مقایسه می کنند، زنان بچه دار غالباً بهتر از زنان
همتای بدون فرزند خود نمره می گیرند. تانیا کوروپیکیج-کاکس استادیار جامعه
شناسی در دانشگاه فلوریدا در گاینزویل، که در مورد  تنهایی و افسردگی در
میان افراد بالای 50 سال تحقیق می کند می گوید «تحقیقات ظاهراً نشان
می‌دهند زنانی که دارای فرزند بوده و رابطه خوبی با آنها دارند بعداً در
زندگی خود وضعیت بهتری دارند». کوروپیکیج-کاکس می گوید نکته جالب توجه این
است که گروه دیگری که در از نضر میزان رضامندی نمره بالایی می‌گیرند زنانی
هستند که به انتخاب خود بچه دار نشده اند. آنهایی که امتیازپایین گرفته
بودند، زنانی بودند که دوست داشتند بچه دار شوند اما چنین نشده بود و قادر
نبودند خود را با این وضعیت وفق دهند و همچنین مادرانی که رابطه ضعیفی با
فرزندان خود داشتند.
همچنین بررسی میزان خوشبختی زنان مادر در مقابل زنان غیر مادر نشان داده
است با احتساب افسردگی بعدِ زایمانی به عنوان یک عامل اصلی، افسردگی بیشتر
در میان زنان مادر رایج است تا زنان غیر مادر.
با این وجود، در چند تحقیقی که به طور مستقیم خوشبختی را در والیدن و غیر
والیدن مقایسه می کند، والیدن خوشبخت تر بودند. به طور مثال، وقتی ایسل
روسکیز، روانشناس کانادایی در مطالعه ای که در سال 1992 به انجمن
روانشناسی آمریکایی و موسسه ملی ایمنی حرفه ای و سلامت ارائه گردید، 1100
زن را بررسی نمود و دریافت که زنان بچه دار از نظر عزت نفس تا رضایت شخصی
و حرفه ای، بالاترین نمره را به دست آوردند. زنان مجرد بدون فرزند در این
مقیاس‌ها بدتر از همه نمره گرفتند در حالی که زنان متأهل بدون فرزند در
جایگاه میانی قرار گرفتند. اخیراً در بررسی که نتیجه‌ی آن در مجله‌ی
ازدواج و خانواده منتشر گردید، 1933 بزرگسال مورد بررسی قرار گرفتند و
مشخص شد که والدین نسبت به غیر والدین بیشتر «به لحاظ اجتماعی» همبسته
بودند یعنی اینکه توسط دوستان، خانواده و اجتماع احاطه شده اند. نتیجه
دیگری که از این تحقیق به دست آمد این که مادران متأهل به ویژه نسبت به
زنان متأهل بدون فرزند میزان افسردگی کمتری داشتند. علاوه بر اینها،
مطالعات متعددی نشان داده اند که زنان بچه دار به مراتب کمتر احتمال دارد
که خودکشی بکنند.
تردیدی در این نیست که اضافه کردن یک یا چند فرزند به زندگی تان می تواند
بر استرس شما بیفزاید اما وقتی آن را با رضایت و خودشکوفایی ناشی از مادر
شدن موازنه می‌کنید، واضح است که مقیاس‌ها به کدام طرف میل می‌کنند.

روش هایی عالی برای مادران تا از سلامت خود مراقبت نمایند
1)    تا زمانی که امکان آن وجود دارد، به فرزند خود شیر بدهید. این کار
نه تنها می ‌تواند وزن اضافی رااز بین ببرد بلکه از شما در برابر سرطان
سینه نیز محافظت خواهد نمود.
2)    ورزش کنید حتی اگر صرفاً قدم زدن باشد. هیچ چیز به اندازه ورزش و
فعالیت بدنی در برابر بیماری‌های قلبی، دیابت و دیگر بیماری‌های کشنده
محافظت کننده نیست.
3)    برای افسردگی پس از زایمان به دنبال درمان بروید. اگر افسردگی
همچنان در شما باقی ماند یا به نظر رسید که بدتر می شود، گرفتن کمک ضروری
خواهد بود.
4)    پاپ اسمیر، چک آپ منظم و عکس از سینه ها را هر سال انجام دهید. خطر سرطان را جدی بگیرید.
5)    معاینه کامل سینه را یاد بگیرید. هیچ کس مثل خودتان نمی تواند یک توده یا برآمدگی را تشخیص دهد.
6)    مصرف کربوهیدرات ها یا کالری ها را کاهش دهید یا کمتر شیرینی
بخورید. هر کاری را که به پایین نگه داشتن وزنتان کمک می‌کند انجام دهید
تا از سرطان سینه، دیابت و دیگر بیماری ها در امان باشید.
7)    به اندازه کافی بخوابید حتی اگر مستلزم این باشد که همسرتان نصف شب
به بچه غذا بدهد. کمبود خواب نه تنها شما را بد اخلاق می کند بلکه در
برابر بیماری ها نیز آسیب پذیرتر خواهید بود.

مزیتهای یک زایمان طبیعی چیست؟

اگر می‌خواهید که حداکثر کنترل ممکن را بر بدن خود داشته باشید،
فعالانه در فرآیند زایمان شرکت کنید و کمترین میزان مداخل? غیر طبیعی در
فرآیند تولد کودک تان صورت پذیرد، استفاده از یک روش طبیعی و بدون استفاده
از دارو جهت کنترل درد زایمان بهترین گزینه برای شما خواهد بود. اگر این
روش را انتخاب کنید، درد و ناراحتی را به عنوان بخشی از فرآیند تولد کودک
می‌پذیرید: تجربه‌ای که شامل همکاری فعالان? شما در هر یک از مراحل زایمان
می‌شود. اما در صورتی که با آمادگی و حمایت مناسب به این مرحله برسید
می‌توانید احساس قدرت و رضایتی عمیق از زایمان طبیعی به دست آورید.

مزایای زایمان طبیعی عبارتند از:

• اکثر روشهای زایمان طبیعی تهاجمی نیستند و در نتیجه احتمال خطر یا آسیبهای جانبی برای شما یا کودکتان کم است.
• بسیاری
  از خانمها در هنگام زایمان طبیعی و بعد از آن احساس قدرت می‌کنند و
  علی‌رغم اینکه مجبورند درد را تحمل کنند بسیاری از آنها می‌گویند که برای
  زایمان بعدی خود نیز همین روش را انتخاب خواهند کرد. در برخی از خانمها
  احساس اینکه مسوولیت این امر بر دوش آنهاست موجب می‌شود تصور آنها از درد
  کاهش یابد.
• در این روش بیهوشی یا بی‌حسی در کار نخواهد
  بود. شما در هنگام زایمان و تولد کودک، بیدار و هوشیار خواهید بود؛ پس
  می‌توانید وضعیت بدن خود را تغییر داده و در حالتی قرار بگیرید که بیشتر
  احساس راحتی کرده و هنگامی که زمان بیرون آمدن کودک فرا می‌رسد به انجام
  این کار کمک کنید.
• در برخی از بیمارستانها همسر شما نیز می‌تواند همراه شما بوده و به شما کمک کند و موجب کاهش احساس درد در شما شود.
• در
  صورت انجام زایمان به روش طبیعی احتیاجی به تزریق سرم یا وصل کردن
  دستگاههای مانیتورینگ الکترونیکی به شما نیست؛ بنابراین حرکت برای شما
  آسان‌تر خواهد بود، می‌توانید راه بروید، دوش بگیرید و در صورت امکان، از
  توالت فرنگی (به جای لگن بیمار) استفاده کنید.
• در مقایسه
  با زنانی که از بی‌حسی موضعی (اپی دورال) استفاده می‌کنند، احتمال کمتری
  وجود دارد که به استفاده از روشهای کمکی برای القاء یا تسریع زایمان از
  قبیل پیتوسین ((Pitocin، واکیوم(vacuum) یا فورسپسforceps) ) یا سونداژ
  مثانه نیاز داشته باشید.
• تمرینهای تنفسی و سایر روشهای
  خودهیپنوتیزمی را می‌توانید پیش از فرا رسیدن زمان زایمان تمرین کنید و
  آنها را بعدا نیز تکرار نمایید. برخی از خانمهایی که به تازگی مادر
  شده‌اند، در اولین روزهای شیر دادن به نوزاد هنگامی که کنار آمدن با
  مشکلات پس از زایمان یا مراقبت از نوزاد واقعا استرس‌زا می‌شود، از
  تکنیکهای آرامش بخشی و تمدد اعصاب (Relaxation) استفاده می‌کنند.

مشکلات انجام زایمان بدون استفاده از دارو چیست؟

برخلاف روش استفاده از بی‌حسی موضعی این تکنیکها موجب از بین رفتن کامل
درد نمی‌شوند. پس اگر می‌خواهید درد را احساس نکنید، استفاده از روش
بی‌حسی موضعی برای شما مناسبتر است. بعلاوه در زایمان طبیعی در صورتی که
نهایتا زایمان شما دشوار شود و احتیاج به مداخله زیاد از سوی پزشک یا ماما
داشته باشد، یا اینکه شما به واسط? طولانی شدن مدت زایمان بیش از حد خسته
شده و نیاز به استراحت یا خواب داشته باشید، نمی‌توان درد را آرام کرد یا
به انداز? کافی تخفیف داد. اما اگر هنوز به زمان زایمان نزدیک نشده‌اید،
می‌توانید تصمیمتان را عوض کرده و از بی‌حسی موضعی استفاده نمایید.

چگونه می‌توانم برای زایمان طبیعی آماده شوم؟

هنگامی که تصمیم قطعی خود را برای زایمان طبیعی گرفتید، باید فعالانه
برای آن آماده شوید. پس بهتر است برنامه‌ای برای زایمان تدارک ببینید و
مطمئن شوید که پزشک یا ماما در محل مناسب عمل زایمان را انجام خواهد داد.
در بعضی از بیمارستانها یا زایشگاهها، ممکن است با هماهنگی قبلی بتوانید
یکی از اقوام یا دوستانتان را در اطاق زایمان به همراه داشته باشید و شاید
همسرتان!

روشهای مختلفی برای کاهش درد زایمان طبیعی وجود دارد که در اکثر
بیمارستانها و زایشگاهها قابل انجام است. می توانید در مورد روش زایمان و
روشهای کاهش درد با ماما یا پزشک خود قبل از موعد زایمان صحبت کنید تا با
مورد غیرمنتظره ای روبرو نشوید.

اگر تصمیم دارید زایمانی طبیعی در بیمارستان داشته باشید، باید هدف خود
را به طور صریح و روشن با پزشک یا مامای خود در میان بگذارید تا او به شما
بگوید که چه اقداماتی از سوی پزشک به صورت روتین و معمول انجام می‌شود و
شما چگونه می‌توانید این مرحله را پشت سر بگذارید. برخی از اقدامات مانند
وصل کردن سرم یا دستگاههای مانیتورینگ الکترونیکی به شما حرکت و راه رفتن
را برای شما دشوار می‌سازد. این مطلب موجب می‌شود که تحمل درد و طی کردن
زایمان بدون استفاده از دارو دشوارتر شود؛ هرچند غیر ممکن نخواهد بود.

در برخی از کشورهای پیشرفته بسیاری از خانمها یک "کمک زائو" انتخاب
می‌کنند تا آنها را در مورد زایمان طبیعی راهنمایی کند. کمک زائو ها تعلیم
داده شده‌اند تا به شما کمک کنند که شرایط یک زایمان طبیعی بدون استفاده
از دارو را بشناسید و در طول زایمان نیز در کنار شما خواهند بود. در
بسیاری از کشورها این امکان وجود دارد که به همراه همسر یا یکی از دوستان
و اقوامتان در جلسات آموزشهای زایمان شرکت کنید. با توجه به شناخت این فرد
از شما و راهنمایی ها و تمریناتی که در طول جلسات با هم انجام می دهید،
این فرد می تواند در تمام طول زایمان در کنار شما باشد و در برخی از شرایط
بحرانی که تحمل درد و میزان استرس برای شما طاقت فرسا می شود به شما کمک
کند.

برخی از ماماها و پرستارها در زمین? تکنیکهای کنار آمدن با درد به صورت
طبیعی (و بدون استفاده از دارو) بسیار ماهر هستند. اما شما نمی‌توانید
پیش‌بینی کنید که کدام پرستار در زمان زایمان در کنار شما خواهد بود، چون
آنها به صورت شیفتی کار می‌کنند. در این حالت ممکن است به این نتیجه برسید
که در نظر گرفتن یکی از اقوام یا دوستان با تجربه که در زمان زایمان در
کنار شما باشد و شما را کمک و راهنمایی کند ارزشمند خواهد بود.

روشهای مختلفی برای کاهش درد و کنار آمدن با مشکلات زایمان وجود دارد،
مانند Lamaze و Bradley، که در بسیاری از کشورها بصورت دوره های منظم و
توسط افراد ماهر آموزش داده می شوند. در این دوره ها یک مربی زایمان که در
مورد زایمان طبیعی ماهر است، مراحل زایمان و مواردی را که ممکن است در طول
زایمان برای شما اتفاق بیفتد به شما می گوید. درک اتفاقاتی که در هر مرحله
از زایمان می‌افتد به شما کمک خواهد کرد تا کار سنگینی را که بدن شما قرار
است انجام دهد شناخته و به آن کمک کنید. متاسفانه در ایران هنوز چنین دوره
های آموزشی بطور مدون و رسمی برگزار نمی شود.

خواه برای زایمان طبیعی برنامه‌ریزی کرده باشید یا نه بهتر است پیش از
فرارسیدن زمان زایمان تا آنجا که امکان دارد در مورد روشهای طبیعی مقابله
با درد زایمان و روشهایی شامل استفاده از دارو اطلاعات به دست آورید. فشار
عصبی و ترس موجب آن می شوند که درد را بیشتر از آنچه واقعا هست تصور کنید
و هر کاری که بتوانید برای کاهش اضطراب انجام دهید، در مراحل دشواری که
فراروی شماست به شما کمک خواهد کرد. این کار حتی می‌تواند در خود فرآیند
زایمان نیز به شما کمک کند؛ زیرا افزایش سطح هورمونهای استرس‌زا می‌توانند
بر انقباضات عضلانی رحم تأثیر بگذارند.

اگر در حال برنامه‌ریزی برای زایمان طبیعی هستید به یاد داشته باشید که
هرچقدر هم اعتماد به نفس بالایی داشته باشید، باز هم ممکن است طبیعت موجب
شود که وضعیت شما ناگهان به هم بریزد. شما ممکن است در عمل به استفاده از
دارو برای کنترل درد نیاز داشته باشید که در نتیجه استفاده از روشهای
طبیعی کنترل درد را دشوار می‌کند و یا زایمان شما ممکن است طولانی‌تر یا
دردناک‌تر از آنچه تصور می‌کرده‌اید شود.

صرف نظر از قاعد? "زایمان بدون استفاده از دارو" هیچ قانون کلی دیگری
در مورد زایمان طبیعی وجود ندارد، اما در اینجا چند تکنیک مرسوم برای
مبارزه با درد به صورت طبیعی توضیح داده می شود:.

تمرینهای تنفسی و تجسمی

اکثر کلاسهای زایمان تکنیکهای تنفسی و تجسم را آموزش می‌دهند. ممکن است
الگوهای خاصی برای تنفس به شما و همسرتان داده شود تا آنها را تمرین کنید
و مربی ممکن است شما را برای تجسم (مثلاً تجسم جایی که به شما آرامش
می‌بخشد یا تجسم زایمان ساده و تولد نوزاد سالم تان) راهنمایی کند تا به
شما کمک کنند تا با درد کنار بیایید. همچنین ممکن است تکنیکهایی مانند
ریلکسیشن پیش‌رونده یا کنترل‌شده را نیز یاد بگیرید که در این تکنیکها
ابتدا تمرکز می‌کنید، سپس یکی از ماهیچه‌ها را به دقت در نظر گرفته و
منقبض می‌کنید و بعد آن را رها می‌کنید و این کار را آنقدر تکرار می‌کنید
که آن ماهیچه تا حد امکان شُل و رها گردد؛ این کار موجب از بین رفتن تنش
می‌شود.

این تکنیکها از ریلکسیشن به عنوان راهی برای کنترل انقباضات عضلانی
استفاده می‌کنند و مخصوصا اگر فرآیند زایمان همانطور که پیش‌بینی شده به
صورت نرمال پیش برود ممکن است به خوبی جواب بدهند. اگر تا کنون یوگا،
هنرهای رزمی یا مدیتیشن کار کرده باشید ممکن است تمرینهای لازم برای تنفس
مناسب در زمان حاملگی را انجام داده باشید. همچنین ممکن است متوجه شوید که
اگر یک چیز خاص (مثلا یک عکس) و همچنین یک موسیقی آرام‌بخش را با خود
ببرید می‌تواند به شما کمک کند تا آرام‌تر شوید.

کمک نفر به ‌نفر در زمان زایمان

اگر کسی را در کنار خود داشته باشید که به شما آرامش روحی بدهد و
همچنین به شما کمک کند تا در موقعیت فیزیکی مناسبتر قرار بگیرید، این کار
می‌تواند میزان استرس و اضطراب شما را تا حد زیادی کاهش داده و به شما کمک
کند که فرآیند دشوار و سنگین زایمان را بدون استفاده از دارو طی کنید.

تحقیقات نشان می‌دهند زنانی که از کمک و حمایت یک فرد مجرب برخوردارند
نیاز کمتری به بیهوشی یا بی‌حسی موضعی پیدا می‌کنند و در برخی موارد نیز
احتمال بیشتری وجود دارد که یک زایمان طبیعی داشته باشند. این مزیتها
خصوصا زمانی مشخص می شوند که یکی از افرادی که در زمان زایمان در کنار شما
خواهد بود ماما یا کمک زائو باشد که تنها وظیفه‌اش کمک و حمایت از شما و
تضمین آرامش و راحتی شما باشد.

قرار گرفتن در موقعیت مناسب و حرکت

هنگامی که از دارو استفاده نکرده و دستگاههای الکترونیکی نیز به شما
وصل نشده باشد، می‌توانید موقعیت و وضعیت بدنی خود را در طول زمان زایمان
تغییر دهید: بایستید، به همسر خود تکیه بدهید، بنشینید، زانو بزنید و یا
در حالت چهاردست‌وپا قرار بگیرید. همچنین ممکن است تحرک نیز تا حدودی شما
را آرام‌تر کند و ممکن است بخواهید راه رفتن یا تکان خوردن روی یک صندلی
یا "توپ زایمان" یا Birth Ball را امتحان کنید. کمی راه رفتن می‌تواند به
شما این احساس را بدهد که کنترل اوضاع را در دست دارید و در نتیجه درد و
اضطراب شما را کاهش دهد. (برخی از بیمارستانهایی که از تجهیزات پیشرفته
استفاده می‌کنند ممکن است دستگاههای مانیتورینگ بی‌سیم داشته باشند؛ در
نتیجه حتی اگر مشکلاتی داشته باشید که نیاز به استفاد? دائمی از این
دستگاهها داشته باشد باز هم می‌توانید به آسانی حرکت کنید.)

هنگامی که نوزاد می‌خواهد از رحم شما خارج شود، نشستن در حالت عمودی
می‌تواند به او کمک کند که راحت‌تر به طرف پایین حرکت کند. زانو زدن یا
چمباتمه زدن نیز می‌تواند کمک کند که دریچه لگن شما بازتر شود. البته باید
خاطر نشان کرد که تفاوت چندان زیادی بین این روشها وجود ندارد. پس انواع
وضعیتها را امتحان کرده و آنهایی را که موجب می‌شوند آرامش و راحتی بیشتری
داشته باشید انتخاب کنید.

هیپنوتیزم

برخی مطالعات پیشنهاد می‌دهند که استفاده از هیپنوتیزم می‌تواند موجب
شود که درد کمتری را در طول زایمان احساس کنید. برای استفاده از روش
خودهیپنوتیزمی باید پیشاپیش تمرین کرده باشید تا یاد بگیرید که چگونه
می‌توانید بر عضلات خود تمرکز کرده و آنها را رها و شل کنید.

استفاده از ماساژ، لمس، گرما و سرما برای کاهش درد

ماساژ موجب ریلکس و شل تر شدن عضلات می‌شود، ماهیچه‌های کشیده‌شده و
منقبض‌شده را به حالت عادی باز می‌گرداند و می‌تواند موجب کاهش دردی که از
زایمان احساس می‌کنید شود. ماما یا فرد دیگری که برای کمک به شما تعیین
شده است می‌تواند شما را ماساژ دهد؛ همچنین همسر شما نیز می‌تواند شما را
ماساژ بدهد (اگر کسی که دوستش دارید شما را لمس کند می‌تواند اضطراب شما
را تا حد زیادی کاهش دهد).

ممکن است ضربات نرم و آرام که بصورت ماساژ ملایم با کف دست یا لمس
پوستی انجام می‌شود، شما را آرام کند و یا ممکن است به یک ماساژ محکم‌تر و
با توان بیشتر نیاز داشته باشید.

اگر درد زایمان شما به صورت کمردرد است ممکن است احتیاج داشته باشید که
ماساژ محکم یا فشار مداوم در طول زایمان بر کمر شما اعمال شود. با این حال
ممکن است در زمان زایمان متوجه شوید که این ماساژ شما را آزار می‌دهد که
در این صورت باید این مطلب را به افرادی که برای کمک به شما به اتاق
زایمان آمده‌‌اند اطلاع دهید.

همچنین برخی از خانمها استفاده از کمپرس گرم یا بطری‌های آب داغ را بر
روی قسمتی از شکم یا کمر یا هرجای دیگری که احساس درد و ناراحتی دارد
توصیه می‌کنند که این کار به ریلکس کردن عضلات و کاهش درد کمک می‌کند.
برخی افراد نیز استفاده از کمپرس سرد را آرامش‌بخش می‌یابند و برخی دیگر
نیز استفاد? متناوب از کمپرس گرم و سرد را ترجیح می‌دهند. بهتر است هر دو
مورد را امتحان کنید. اما باید دقت کنید که پوست شما در معرض گرما یا
سرمای مستقیم قرار نگیرد.

هیدروتراپی یا آب‌درمانی

آب‌درمانی شامل استفاده از آب برای کاهش دردها و ناراحتی‌های زایمان
می‌شود. قرار گرفتن در وان حمام در زمان شروع درد زایمان یک نمونه از
آب‌درمانی محسوب می‌شود. در ایران تعدادی از بیمارستانها به تازگی شرایط
زایمان در آب را فراهم کرده اند. می توانید از آنها بپرسید که آیا وانهای
بسیار بزرگ یا شبیه به جکوزی را برای خانمهای در حال زایمان دارند؟

آب ‌درمانی همانند سایر روشهایی که در آنها از دارو استفاده نمی‌شود به
شما امکان می‌دهند که در طول زایمان هوشیار بمانید. آب با اثر آرامش‌بخشی
و نقشی که در کاهش فشارها دارد می‌تواند ریلکس بودن ماهیچه‌ها را افزایش
داده و درد، اضطراب و نیاز به استفاده از دارو را کاهش دهد. (بسیاری از
خانمها معتقدند که یک حمام گرم نیز می‌تواند در زمان زایمان آرامش‌بخش
باشد هرچند هیچ مطالع? جدی در این مورد صورت نگرفته است.)

یک مطالعه نشان داده است که قرار گرفتن طولانی و مداوم در وان حمام در
زمان آغاز دردهای زایمان می‌تواند فرآیند زایمان را کمی کُندتر
کند.بنابراین برخی از پزشکان معتقدند که استفاده از وان در مراحل اولیه
دردهای زایمان ممکن است روند زایمان را آهسته کند و توصیه می کنند که زمان
دوش گرفتن تا وقتی که دردهای زایمان کاملا شروع شود، بهتر است کوتاه باشد.
(پس می‌توان گفت که یک حمام گرم راهی بسیار مناسب برای مقابله با درد
زایمان کاذب است.) همچنین ابتدا مطمئن شوید که دمای آب وان برابر با دمای
بدن (37 درجه سانتی گراد) یا کمتر از آن است چون دمای بالاتر از این مقدار
می‌تواند دمای بدن شما (و در نتیجه دمای بدن کودک شما و ضربان قلب او) را
افزایش دهد.

با این حال نمی‌توان گفت که هم? خانمها می‌توانند در هنگام زایمان از
آب‌درمانی استفاده کنند. به عنوان مثال اگر مشکل خاصی دارید که باید به
خاطر ان به طور مداوم تحت کنترل با دستگاههای الکترونیکی باشید،
نمی‌توانید از آب‌درمانی استفاده کنید. همچنین اکثر پزشکان توصیه می‌کنند
که اگر کیس? آب شما پاره شده است بهتر است داخل وان آب نروید زیرا خطر
عفونت از طریق باکتریهای موجود در وان، شیر آب یا لوله‌ها وجود دارد. (با
این حال دوش گرفتن اشکالی ندارد.)

طب سوزنی

طب سوزنی که قرنهاست در پزشکی سنتی چینی مورد استفاده قرار می‌گیرد
شامل وارد کردن سوزنهایی ریز در نقاط خاصی از بدن است. شواهدی مبنی بر
مفید بودن طب سوزنی در التیام دردهایی مانند درد دندان یا کمردرد وجود
دارند. اما مطالعات کمی در مورد موثر بودن آن در درد زایمان انجام شده
است. اکثر متخصصان معتقدند که باید تحقیق بیشتری در این زمینه انجام شود
اما برخی تحقیقات نشان داده اند که طب سوزنی می‌تواند برای برخی خانمها
مفید باشد: میزان ریلکس بودن عضلات را افزایش دهد، درد را تا حدودی کاهش
دهد و نیاز به دارو را کم کند.

هیچ کس به درستی نمی‌داند که طب سوزنی چگونه موجب کاهش درد می‌شود. دو
تئوری عنوان می‌کنند که تکنیک طب سوزنی مسیر برخی مسیر های درد به سوی مغز
را می‌بندد یا بدن را تحریک می‌کند که مسکنهای طبیعی درد (که اندورفین
خوانده می‌شوند) آزاد کند. نقاطی که معمولا در طب سوزنی برای کاهش درد
زایمان استفاده می‌شوند شامل نقاطی در دستها، پاها و گوشها هستند.

مشکل این روش این است که انجام آن به یک فرد متخصص در این زمینه نیاز
دارد و تعداد کمی از پزشکان یا ماماها در زمینه طب سوزنی آموزش دیده‌اند.
اگر مایل به استفاده از این روش هستید باید با یک فرد ماهر در این تکنیک
مشورت کنید.